Laboratorium i chata na uboczu

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mimo całej siły, jaką w to włożyłeś, nie udało się. Warto też dodać, że trumna była wysoka na trzy metry, a szeroka na półtora. Do tego “ozdobiona” była różnymi rycinami przedstawiającymi najróżniejsze klęski, katastrofy i tym podobne, mało budujące na duchu, scenki.

[Kubeł1001]

FD_God

//Ta trumna leży czy stoi?//
‐Dobra, masz jakiś pomysł jak to otworzyć? Nie będę w nocy spał spokojnie jak to tutaj zostawię. W dodatku patrząc na te rysunki na niej, to aż chce się zobaczyć kto jest w środku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Pół na pół, częściowo leży i stoi, oparta o kamienny piedestał.//
‐ A może by tak toporem?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Trochę szkoda niszczyć, no ale to też rozwiązanie. Topór do rąk i rąbiemy.‐ Powiedział wyciągając wolną ręką topór zza pasa i uderzał rytmicznie i na zmianę ze swoim towarzyszem najlepiej w jeden punkt trumny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Każdy z Was zadał dziesięć ciosów. I, choć czuliście, jak ostrza toporów zagłębiają się w drewno, a także widzieliście wióry, to po odłożeniu broni trumna w niczym się nie zmieniła.
‐ Co? ‐ zapytał zdezorientowany Nadczłowiek. ‐ Co to, do cholery, jest?

[Kubeł1001]

FD_God

‐To może być iluzja lub trumna zabezpieczona magicznie, nie jestem w stanie na to udzielić dokładnej odpowiedzi…‐ Odszedł od trumny odkładając swój topór. To może tak, skocz po resztę ludzi i wyniesiemy to stąd na zewnątrz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i z ochotą opuścił to miejsce i tę trumnę, aby zwołać resztę. Dość szybko jego kroki ucichły na kamiennych stopniach.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Znając moje szczęście pewnie zaraz się otworzy.‐ Odszedł kawałek od trumny a jego oczy powoli zaczęły przystosowywać się do panującej ciemności.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Faktycznie, trwało to powoli, ale nic z trumny nie wylazło. Za to usłyszałeś kroki na schodach.

[Kubeł1001]

FD_God

Postanowił dalej oglądać w razie czego trumnę.
‐Ruchy, trzeba to stąd wyciągnąć!‐ Powiedział głośniej do swoich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Usłyszałeś coś, jakby plaskanie bosych stóp o kamienne stopnie, a potem cisza.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Moi ludzie nie chodzą bez butów… Chyba właśnie usłyszałem tego kto powinien siedzieć w tej trumnie…‐ Postanowił ustawić się plecami do ściany i wysłuchiwał różnorakich dźwięków, swój wzrok zaś kierował ku sufitowi, w końcu pokój był całkiem wysoki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic nie wskazywało na to, że coś Cię zaraz zaatakuje. Chyba.

[Kubeł1001]

FD_God

Pozostało mu zatem rozglądać się po pokoju spoglądając czasem na sufit czy na wyżej położoną część ścian. Czekał więc aż wrócą jego ludzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czego szukasz w moim domu? ‐ dobiegł nagle szept, z niewiadomego kierunku.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Powiem to teraz kulturalnie, wypi***alaj to teraz mój dom. Nie obchodzi mnie jakim wampirem jesteś, ale teraz my przejmujemy to miejsce.‐ Wyczuwał, że jego przeciwnik posiada coś w rodzaju kamuflażu, jednak najpewniej takowy działał tylko w ciemności przez co postanawia dalej czekać na swoich ludzi w gotowości do obrony przed atakiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po co od razu taka wrogość? Nie możemy po prostu dzielić tej wieży, mając korzyści dla każdego?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Możemy, ale zgaduję, że oczekujesz w zamian czegoś czego raczej nie mam zamiaru oddawać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czyli czego? ‐ zapytał autentycznie zdziwiony, choć mógł też perfekcyjnie udawać.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Moja krew najwyżej wypali ci żołądek, tak samo z moimi ludźmi. A nie zamierzam latać jak idiota i szukać krwi dla ciebie.