Laboratorium i chata na uboczu

[Kubeł1001]

FD_God

‐Dobra, trzeba do tego mądrze podejść, te pale mogą nas nieco spowolnić, a nie mamy za wiele czasu, by tak się bawić. Musimy wystrzelić płonące bełty w gród tak, by odwrócić uwagę przeciwnika chociaż na kilka chwil, by zdążyć przejść przez bramę i ją otworzyć. Niech kusznicy rozstawią się gdzieś na bokach grodu, a wojownicy zostaną tutaj i będą gotowi na szarżę ku bramie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy się rozeszli, zgodnie z Twoimi wskazówkami i rozkazami.

[Kubeł1001]

FD_God

No to teraz czekał na znak od strzelców uważnie obserwując wrogów na bramie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przy bramie stało jedynie trzech strażników w skórzanych zbrojach, lekkich hełmach oraz uzbrojonych we włócznie i noże. Natomiast na każdej z pięciu wież czaiło się dwóch łuczników.
Po chwili zauważyłeś kilka płonących bełtów, a nieco później, krzyki przerażonych mieszkańców. Cóż, właśnie tego można się spodziewać, używając płonących bełtów na zabudowaniach z drewna i smoły: Pożaru.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Jazda.‐ Powiedział do swoich, a następnie przewodził szarży ku bramie, w międzyczasie wyciągnął topór, by móc ściąć w razie potrzeby jednego ze strażników. Tak samo użyłby ogara do podpalenia ich, gdyby bronili się włóczniami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie mieli zamiaru się bronić i spie**olili do środka grodu, zamykając bramę. Tymczasem Wami zainteresowało się łącznie dziesięciu łuczników, którzy zaczęli do Was szyć strzałami.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Tarcza w dłoń!‐ Powiedział ściągając jeszcze pawęż i zasłaniając nim siebie oraz ogara. Pochylił też nieco głowę, by nie mieli jak mu zrobić krzywdy. Most chyba nadal się znajduje, więc nie przerywał swojej szarży na bramę, jedynie ogar wspiąłby się po niej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się dostać do bramy, ale na górze muru pojawili się oszczepnicy wroga, rzucają w Was nie tylko oszczepami, ale też ciężkimi kamulcami. Do tego próbowali sypać na Was wapno otrzymane w wyniku prażenia muszli małży.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Palić ch*jów!‐ Krzyknął i nakazał ogarowi buchnąć w nich ogniem, a samemu rzucił jednym toporem w stronę tego co miał zrzucić na nas wapno.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I buchnął, podpalając ze dwóch. Kolejny padł od ciosów topora. Również kusznicy nie próżnowali, eliminując łuczników na wieżach.

[Kubeł1001]

FD_God

No to teraz nic nie przeszkodziło mu w tym, by jego ogar mógł wejść na bramę, tak samo jego wojakom.

[Kubeł1001]

Kuba1001

A jednak coś przeszkodziło, bo jakiś żołnierz się ostał i gdy Twój Ogar był na końcowym etapie wspinaczki na mur, tamten przeszył go swoją włócznią, trafiając prosto w brzuch.

[Kubeł1001]

FD_God

O ile jakoś mógł to postarał się i zniszczenie włóczni, a następnie zrzucenie czy też zmiażdżenie swojego przeciwnika kiścieniem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Obie akcje się udały.

[Kubeł1001]

FD_God

Możliwie nakazał ogarowi wejście na bramę, a stamtąd zszedł z niego i zaatakował pierwszego przeciwnika, który się tam znajdował, a jak nie to rozejrzał się za jakimś kołowrotem od bramy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przeciwników brak, ale nie na długo, bo widzisz, jak pod bramą ściągają zastępy wojowników. Ale kołowrotek już jest, lecz musisz zejść z murów, by się do niego dobrać.

[Kubeł1001]

FD_God

No to będąc samolubnym w tym konkretnym przypadku postanowił rzucić się na wrogów kiścieniem i toporem, a zabawę z kołowrotkiem pozostawił reszcie swoich wojaków, która miała tu wejść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I w końcu weszli, a ku Tobie zbliżyło się około trzydziestu wojów, ale szerokość drogi pozwala im walczyć maksymalnie trzech lub dwóch na raz.

[Kubeł1001]

FD_God

‐To jak, wolicie szybko czy przyjemnie?‐ Powiedział śmiejąc się i machając kulą na kiścieniu, a następnie zaszarżował ku tej grupie pierw ich tratując, by następnie móc zdzielić ich po łbie zarówno kiścieniem jak i toporem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dwóch zabiłeś samym tratowaniem, kolejnych dziesięciu zabiłeś swoim kiścieniem i toporem. Pozostali ustawili defensywną formację żółwia i chroniąc się tarczami z przodu, boków i góry, zaatakowali, wystawiając do przodu i w górę swe włócznie.