Laboratorium i chata na uboczu

[Kubeł1001]

FD_God

Nie czekał na zaproszenie czy też nie kazał iść komuś pierwszemu tylko samemu postanowił wykazać się inicjatywą i wszedł do środka osłaniając się tarczą i patrzeć po bokach czy ktoś nie próbuje go wycwanić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wcześniej może i ktoś stał po bokach, ale teraz nie było tam nikogo i widzisz przed sobą długi hol, a po jego drugiej stronie kolejne wrota. Stali przy nich odziani w pełną płytę wojownicy, każdy wysoki na ponad dwa metry i uzbrojony w wielki topór oraz jednoręczny miecz i buławę zwisającą przy pasie. Mieli też hełmy i peleryny luźno powiewające z tyłu.
Natomiast przed nimi stała ciasno zbita grupa piechurów, na oko dwa lub trzy tuziny, każdy uzbrojony w jednakową włócznię, miecz jednoręczny i nóż. Mieli też kaftany, kolczugi lub skórzane zbroje oraz hełmy. Gdzieś z tyłu chowali się zapewne łucznicy, bo właśnie stamtąd poszybowało ku Tobie sześć strzał.

[Kubeł1001]

FD_God

Zasłonił się w tym momencie swoją pawężą.
‐Widzę wykosztował się na takich kafarów wasz lord, szkoda będzie, że tu wasza służba się skończy.‐ Powiedział czekając, aż wejdzie reszta jego drużyny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nieco to trwało, ale gdy do budynku wgramolił się jako ostatni sam Zdrajca, wszyscy, poza dwoma doborowymi strażnikami, wrogowie rzucili się na Was.

[Kubeł1001]

FD_God

Właśnie taka banda będzie dobra na rozkręcenie się do walki. Zaczekał chwilę, aż przyjdą, a następnie uderzył pierwszego przeciwnika idącego na niego ze swojego topora cięciem odgórnym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rozpłatałeś mu czaszkę i całą szyję na pół, pozostali Nadludzie też radzili sobie nieźle, eliminując sporą grupę przeciwników.

[Kubeł1001]

FD_God

Ryknął jeszcze przerażająco chcąc pozbawić morale przeciwników, a następnie wziął się za kolejnych uderzając jednego z pawęży, a następnie wykonał poziomy zamach na kilku piechurów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zabiłeś dwóch za jednym zamachem, przeraziłeś prawie wszystkich, którzy zaczęli rzucać broń i błagać o łaskę. Pozostali bez zbędnych wstępów zlitowali się nad nimi i zabili wszystkich. Została już tylko szóstka łuczników i dwóch elitarnych strażników. Łucznicy zaczynają strzelać, a tamci dwa nawet nie ruszyli się z miejsca.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Mamy przewagę, wykorzystać ją.‐ Powiedział nakierowując toporem na elitę, przy okazji zasłaniając się pawężą przed łucznikami, następnie swoich towarzyszy pokierował na dwójkę strażników tak, by na jednego z nich przypadało więcej wrogów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Łuczników wyrżnęliście bez problemu, dwa pozostali walczą dzielnie. Nagle jeden, pomiędzy jednym sparowanym ciosem Thralla, a drugim, wypalił:
‐ Nie potrzebujecie aby naszych usług?

[Kubeł1001]

FD_God

Roześmiał się jedynie głośno i kazał opuścić broń chłopakom i odsunąć się wszystkim.
‐Co, nagle poszliście po rozum do głowy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pracujemy dla tych, którzy dają najwięcej lub znaczą najwięcej. ‐ wyjaśnił ten sam.
‐ A na chwilę obecną to Wy znaczycie najwięcej. ‐ dodał drugi.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Czyli żeście najemnikami, skąd wiadomo, że to kiedyś nas nie zdradzicie, bo może będziemy kiedyś po uszy w dupie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wątpię żebyście mogli być po uszy w dupie. ‐ powiedział z przekonaniem. ‐ Zresztą, nie wypada zmieniać strony z pustymi rękoma, więc zawsze możemy Wam coś jeszcze zaoferować.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Niby co mielibyście nam dać, złoto jest dla nas zdecydowanie najmniej ważne.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wszystkich z grodu jak na tacy. A jak mówię “wszystkich” to naprawdę mam na myśli wszystkich.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Z tego grodu interesuje mnie tylko sołtys i jakiś mag leczenia, którego tu posiadacie… Jak pewnie zdążyliście zauważyć mam nadal strzałę w oku, a wolę jej tam długo nie mieć, niewygodnie się mruga.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Maga tu nie znajdziecie, a władca grodu jest za tymi drzwiami.

[Kubeł1001]

FD_God

‐To gdzie u licha tego maga trzymają? Mam chociaż nadzieję, że reszta moich chłopaków zostawi go w jednym kawałku…‐ Powiedział kręcąc głową. No nic, otwierać te drzwi, wchodzimy wszyscy i rozsmarowujemy tego dowódcę po podłodze, bo raczej nic ciekawego nam nie zaoferuje.‐ Powiedział śmiejąc się, a następnie nakazał dłonią dwójce nowych rekrutów otworzyć drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak więc otworzyli, ukazując Ci salę tronową. Oczywiście, w centrum stał tron, a na nim siedział postawny mężczyzna w pełnej zbroi, z hełmem na głowie i mieczem u pasa. Tarcza stała oparta o tron, lecz zaraz ją podniósł i wstał na Wasz widok. Poza nim nie było tu żadnych wojowników, z tyłu pozostała jedynie rodzina władcy w składzie: żona, dwie córki i syn.