Laboratorium i chata na uboczu

[Kubeł1001]

FD_God

Oczywiście wszedł do środka, a za nim jego banda.
‐No proszę, sam pan tego fortu… Jaka szkoda, że twoja rodzina będzie musiała patrzeć jak umierasz…‐ Powiedział śmiejąc się jeszcze nieco demonicznie. Nawet twoi najemni wojownicy cię zdradzili byle zagwarantować sobie zwycięską stronę, nawet im się nie dziwię…‐ Powiedział patrząc się na dwójkę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oni stali niewzruszenie, podobnie jak wszyscy inni.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Wiesz, liczyłem na jakiś monolog o tym jacy to jesteśmy straszni i okropni, skoro tego nie chcesz to przejdźmy do konkretów.‐ Powiedział, a następnie wyciągnął swoje dwa topory i ruszył powolnym krokiem ku swojemu przeciwnikowi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zakręcił młynka swym mieczem i przyjął postawę defensywną.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Dobra, no to zaczynajmy.‐ Powiedział, a następnie jeszcze podbiegł do niego i wykonał ataki zarówno lewą ręką od góry jak i prawą ręką poziomo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cios z góry odbił mieczem, a poziomy przyjął na tarczę. Szybko przejął inicjatywę i zasłonił się tarczą, jednocześnie wyprowadzając szeroki zamach z góry na Twoją głowę.

[Kubeł1001]

FD_God

Idealnie byłoby zablokować to toporkiem, a następnie uderzyć przeciwnika z bara czy też kopem w tarczę, by przełamać tę jego obronę i zaatakować go drugim toporem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nagle stało się coś bardzo dziwnego: Miecz zabłysnął jasnym, białym płomieniem i przeciął Twój topór, a następnie uderzył Cię w głowę, przebierając częściowo hełm. Może i nie jest to głęboka rana, ale boli jak cholera.
‐ Nie spodziewałeś się tego, demoniczny pomiocie? ‐ spytał z lekką nutą wesołości i dumy w głosie.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Magia światła czy nie, nie uratuje cię to przed tym…‐ Powiedział odsuwając się od niego, by jakoś móc odetchnąć, ból i tak go tylko bardziej napędzi do walki, postanowił wyciągnąć swoją pochłaniającą magię pawęż oraz wymienić topór na kiścień, zakręcił nim parę razy, a następnie ruszył na przeciwnika osłaniając się tarczą przed mieczem jak i uderzył kiścieniem od góry, tym razem w jego hełm.

[Kubeł1001]

Kuba1001

On natomiast sprawił, że łańcuch kiścienia i jego bijak zakręciły się wokół klingi miecza, którym blokował cios. Wyrwał Ci ową broń z dłoni i sprawnie odrzucił, choć nie wykorzystał okazji i nie zaatakował.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Jesteś doprawdy denerwujący.‐ Powiedział tym razem biorąc ostatni sprawny toporem i wykonał w niego z w miarę bliska szarżę chcąc uderzyć go ze swojej pawęży i obalić, a kolejno zadać mu cios toporem w tors.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się go obalić, a także zadać cios toporem, lecz przyjął on go na nader wytrzymały pancerz. Później zamachnął się mieczem na Twoje kostki, licząc że odstąpisz, bo skoczyć Ci ciężko.

[Kubeł1001]

FD_God

Skoczyć nie, ale zasłonić atak pawężą to już nie problem, a ta blokuje naprawdę sporą część jego ciała, więc mógłby ją nawet przycisnąć do ziemi. Postanowił także poprawić uderzenie toporem w jego pancerz, najlepiej w miejsce gdzie ostatnio dostał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ponownie cios nic nie dał, lecz atak Twego przeciwnika również. Zaczął on osłaniać się tarczą i jednocześnie powoli wstawać.

[Kubeł1001]

FD_God

Zdecydowanie zdenerwował się w tej chwili i postanowił dać upust swojej złości w sposób taki, że włączy on swój tryb berserka i zaatakuje kolejny raz toporem w tarczę chcąc ją zniszczyć, postarał się też o powtórzenie manewru kilka razy przy okazji osłaniając się tarczą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//“Powtórzenie manewru,” czyli że walisz toporzyskiem w tarczę tak długo, aż ją zniszczysz czy chodzi o jakiś inny manewr?//

[Kubeł1001]

FD_God

//Walenie toporem w tarczę.//

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu zniszczyłeś jego tarczę, z której zostały głównie drzazgi. Resztki trzymające się jeszcze w kupie rzucił gdzieś na bok, a sam zdołał wstać i dosunął się o kilka kroków w tył.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Naprawdę zdenerwowała mnie twoja upartość, ale dawno w sumie nie miałem tak ciekawej walki. Zapożyczę sobie ten twój miecz, rzecz jasna jak zdechniesz.‐ Powiedział groźnie i uderzył kilka razy obuchem topora o pawęż, po czym głośniej ryknął i ruszył na niego, by ponownie staranować go tarczą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wykonał niespodziewany manewr jak na faceta okutego w płytę i wykonał zgrabny unik, a Ty z rozpędu walnąłeś o tron. On tymczasem wymierzył Ci cios w plecy, jego klinga ponownie przebiła Cię przez pancerz, a Ty poczułeś ogromny ból.
‐ Szefie! ‐ krzyknął Zdrajca. ‐ Jakby coś, to my zawsze możemy wkroczyć!
‐ No właśnie! ‐ poparł go Thral. ‐ Powiedz tylko kiedy!