Góry Hiryu

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Dosyć ! Jeżeli chcesz tego, to nie mam innego wyboru. ‐ Wyciąga rękę w niebo, wypuszczając w stronę chmur niewielką błyskawicę

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zrobiłeś to, a on nie wykonał żadnego, zdecydowanego ruchu.

[Kubeł1001]

Zeromus

W momencie rozpoczęcia inkantacji wyciąga ręke w stronę chmury, którą “naładował” ‐ O blackness without beginning nor end! One‐eyed god imprisoned there, now hearken to my call! ‐ w momencie wypowiadania ostatnich słów opuszcza ręke w stronę przeciwnika. <u>Gravity Blessing!</u> ‐ zaklęcie powinno poskutkować uderzeniem sporego pioruna we wskazany cel,.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rzeczywiście, okazała błyskawica uderzyła w Twój sobowtór. Dostał prosto w brzuch i skulił się, ale dość szybko wstał, znów zanosząc się śmiechem i cisnął błyskawicę z powrotem w Twoją stronę.

[Kubeł1001]

Zeromus

Próbuje uniknąć ataku ‐ Nie… Nie będę dłużej walczył. To nie ma sensu… Ta walka nie miałaby końca… Jedyne, co mogę zrobić to zaakceptować cię… Bo nie możemy istnieć bez siebie nawzajem

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy skończyłeś mówić, wielka kula ognia trafiła Cię prosto w głowę…
… a wtedy obudziłeś się w jaskini smoka, zlany potem i ledwo żywy.

[Kubeł1001]

Zeromus

Próbuje się podnieść… A przynajmniej rozejrzeć się po jaskini

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oparłeś się na łokciach, mogłeś stwierdzić, że Smoka tam nie ma, a całe sklepienie i część ścian jest czarna, jakby od… Sadzy?

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ C… co się stało ‐ próbuje sobie cokolwiek przypomnieć

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko jak przez mgłę, poza samym snem, który był nadzwyczaj wyraźny.

[Kubeł1001]

Zeromus

Stara się wstać, musi przecież odszukać smoka… On pewnie wie, co się stało.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wstałeś, jednak nogi nie wytrzymały ciężaru i ponownie upadłeś.

[Kubeł1001]

Zeromus

Skoro jego ciało odmawia posłuszeństwa, to on stara się przynajmniej rozejrzeć się po jaskini.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nadal jest taka sama, jak przez kilkoma minutami, gdy rozglądałeś się po niej wcześniej.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Nie… Przecież musisz gdzieś tutaj być… Nie mogłeś sobie tak po prostu odejść… Nie po tym, co się stało. ‐ Dalej próbuje podnieść się z ziemi

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, ale musiałeś niemalże przytulać się do ściany jaskini.

[Kubeł1001]

Zeromus

Próbuje krzyczeć pomimo ogromnego zmęczenia ‐ Gdzie jesteś… Pokaż się !!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krzyczeć akurat mogłeś do woli, ale teraz bez efektów.

[Kubeł1001]

Zeromus

Ponownie upada na ziemię. Myślał, że znowu odniósł porażkę i że to był powód, że smok zniknął, więc z oczu zaczęły mu lecieć łzy ‐ Nie… To niemożliwe… Znowu zawiodłem. Chyba jednak lepszym wyjściem byłoby oddanie się temu smokowi… Nie ważne, czy zechciałby mnie pożreć czy coś gorszego.
//Ale w tym nie ma żadnych dziwnych skojarzeń… Nie oskarżam, że ty byś miał, ale ja niestety miałem przy pisaniu “oddanie się”//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Przez chwilę uśmiechnąłem się, niczym prawdziwy zboczeniec, ale to tak tylko, krótkotrwale.//
Gdy leżałeś, płacząc i użalając się nad sobą, do jaskini wrócił Smok, z kozłem górskim w pysku. Położył truchło na podłodze i popatrzył na Ciebie.
‐ Nareszcie wstałeś. ‐ stwierdził. ‐ Minął już tydzień.