Góry Hiryu

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zostań, więc wędrowcem. ‐ odparł Smok.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Ale samotnie to nic nie dałoby… Pewnie znowu Drowy próbowałyby mnie gdzieś zabrać… Chyba, że ty wyruszysz ze mną… Przecież gdy Neferain dowiedziałby się, że żyjesz… To… Aż boję się o tym myśleć

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A jak myślisz, jak zareagowaliby ludzie, którzy zobaczyliby Smoka?

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Nie musielibyśmy poruszać się po miejscach zaludnionych… Do tego moglibyśmy użyć jednego z magicznych sposobów, żebyśmy mogli być blisko siebie cały czas.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Osobiście wolę żywot domatora, ale mogę Ci towarzyszyć. Jakiś czas.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Przecież jakbyś chciał się gdzieś osiedlić… To musiałbyś albo znaleźć jakieś bardzo odległe miejsce… Albo czekać na śmierć Neferaina. Ryzyko jest zbyt wielkie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Neferain jest zbyt zadufany w sobie, by nawet sprawdzić czy żyję. Zresztą, siły mi wróciły, a on nie zwykł opuszczać swojej jaskini, bo przestał mieścić się w przejściu.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Nie chodzi mi tylko o niego… Poza nim jest jeszcze ta sprawa tej więzi… Przez nią możesz być zagrożony

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie odpowiedział, wyraźnie się tym nie przejmował.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Może i nie znam do końca działania tego wszystkiego… Jednak myślę, że rozdzielanie się nie byłoby mądre… Zazwyczaj takie wzmocnienia mają w sobie pewien haczyk… Bo nic nie daje samych korzyści.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Smok nie miał już szans odpowiedzieć, wygląda na to, że zapadł w głęboki sen.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Skoro tak stawiasz sprawę, to będe musiał użyć innej aluzji… Z góry za to przepraszam, ale nie pozostawiasz mi wyboru… ‐ idzie w miejsce, gdzie zostawił ostrze

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ostrze było tam, gdzie je zostawiłeś.

[Kubeł1001]

Zeromus

Jedyne, co zrobił teraz to bierze ostrze i po powrocie do smoka zaczyna przygotowania do pewnego zaklęcia

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cóż,… więc je zaczynasz.

[Kubeł1001]

Zeromus

Po wyryciu okręgu mieczem wbija go w punkt, który był środkiem mniejszego ze stycznych okręgów (mniej więcej to wygląda tak, że są trzy kręgi i wszystkie znajdują się wewnątrz jednego wspólnego) I zaczyna inkantację zaklęcia ‐ ‘O ty, który istniejesz od początku świata… Daj mi moc… Pozwól mi połączyć się z tym stworzeniem… Niechaj stanę się kluczem do jego życia w tym świecie, a to ostrze niechaj zostanie domem dla jego duszy !!’

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niemalże od razu po wypowiedzeniu ostatnich słów padłeś nieprzytomny, jednak, gdy już wstałeś, dostrzegłeś miecz na swoim miejscu. W przeciwieństwie do Smoka, którego w ogóle nie było. A więc się udało. Lub spieprzyłeś. Jedno z dwóch.

[Kubeł1001]

Zeromus

Przez chwilę próbuje sobie przypomnieć, co powinien zrobić, żeby sprawdzić, czy mu się udało… Wiedział, co powinien zrobić. Najważniejsza jest próba nawiązania telepatycznego kontaktu ze stworzeniem. I stara się to zrobić zadając pytanie “Jesteś tam ? Proszę, odezwij się.”

[Kubeł1001]

Kuba1001

“Jestem.” ‐ odparł Smok. “Strasznie tu niewygodnie.”

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ “Jednak lepszw takie coś niż nic… Przynajmniej nie będziesz musiał odchodzić” ‐ po chwili wrócił myślami na ziemię ‐ “Jednak i tak przepraszam, że zrobiłem to nie pytając o zdanie”