Pola, okolice wsi "Kowalów"

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Podróżuję od morza do morza, od gór do gór. Wszędzie, w skrócie. Wieś była po drodze, nie zamierzałem się zatrzymywać. A upadłem z dwóch powodów‐ ze zmęczenia, oraz z tego, że macie tutaj taką ładną, zieloną trawę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jest pan zmęczony? To ja może zaprowadzę do chaty?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie trzeba, ale dziękuję za troskę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na pewno?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tak.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No cóż, to pański wybór. ‐ powiedziała i odeszła w stronę zabudowań wioski.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Abuiyn skorzystał z okazji i odpoczął na siedząco, a następnie ruszył przed siebie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czyli do wioski.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Tak, ale nie zatrzymywał się na dłużej. Po prostu szedł przez nią, by szybciej ją opuścić. Tak samo jak te okolice.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się. Pytanie teraz, co dalej?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Idzie dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Idziesz.
//Może jakiś konkretny cel?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Ten…
Prawdopodobnie idzie bez celu, jednak wynika to z jego obecnych problemów. Nie może wrócić do miast, w których już był, bo ktoś może go rozpoznać. No cóż, czeka go więc jego najdłuższa piesza wędrówka w życiu. Wprost do Ur.
///I na pewien czas nie będziemy słyszeć o tej postaci, by nie wkurzała Kuby.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//W sumie to niedawno wymyśliłem coś dla tej postaci, więc nie będziesz mieć nic przeciwko, jeśli nie trafi do Ur od razu?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Zgodzę się. W końcu to postać‐przegryw.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Postaram się to zmienić.//
Maszerujesz więc. Idzie to sprawnie, dopóki nie zauważyłeś jak ktoś biegnie w kierunku przeciwnym do Twojego, czyli wprost na Ciebie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jako człowiek prosty musiał sam sobie odpowiedzieć na pytanie‐ Czy ten biegnący jegomość wygląda groźnie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sądząc po wzroście to raczej dziecko, Hobbit lub Krasnolud, więc niezbyt. No, chyba że to Krasnolud.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szedł dalej, ale wolniej. Przy okazji liczył na to, że go wyminie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Okazało się, że to rzeczywiście Krasnolud. Dzierżył w dłoniach dwuręczny topór, ale chyba nie miał zamiaru go na Tobie użyć, bo w jego twarzy dostrzegłeś jedynie smutek, rozpacz i strach.
‐ Panie, ratuj pan! ‐ krzyknął.