Angband

[Kubeł1001]

Kuba1001

Woda było letnia i przyjemna. Pochodziła pewnie z jakichś górskich źródeł. Przy wannie zauważyłeś różne sole i olejki do kąpieli.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zignorował przybory do kąpieli. Gardził marnowaniem ingredientów na rzeczy tak bezużyteczne, zresztą wychowany na bagnach miał zaniżone wymagania w kwestii higieny. Posiedział chwilę w wannie wypłukując się dokładnie, po czym wyszedł rozglądając się za ręcznikiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Były dwa, nieskazitelnie białe. Jeden mniejszy, zapewne do wycierania twarzy, rąk czy stóp, a drugi większy ‐ do całej reszty ciała.

[Kubeł1001]

Omeg12

W tym wypadku uszanował wolę twórcy ręczników, wycierając ręce i twarz mniejszym, a resztę ciała większym. W miarę suchy założył tunikę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Byłeś już suchy i nie miałeś żadnych problemów z ubraniem tuniki.

[Kubeł1001]

Omeg12

Upewnił się, ze ręczniki i wiadra są na swoich początkowych miejscach, po czym wyszedł szukać jadalni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ciężko było na nią trafić w tak wielkim zamku.

[Kubeł1001]

Omeg12

Mimo to szukał dalej, czy to samego pomieszczenia, czy to kogoś do zapytania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu na kogoś trafiłeś. Wysoki, umięśniony skurczybyk, który miał dziś bardzo zły humor. Ale pewnie zna maniery i pomoże zbłąkanemu podróżnemu znaleźć jadalnie.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Przepraszam pana, wskaże mi pan drogę do jadalni? ‐ spytał się napotkanego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Machnął ręką i wskazał Ci na duże drzwi, na końcu korytarza. Później odszedł nadal zły.

[Kubeł1001]

Omeg12

Niezbyt obchodził go powód nastroju dryblasa. Poszedł we wskazanym kierunku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiłeś pod świerkowe drzwi, na grubych zawiasach, z wyrytymi na drewnie płaskorzeźbami i scenkami.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zatrzymał się, aby popodziwiać płaskorzeźby.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było ich kilkaset i zlewały się w jedną, wielką opowieść o rasie Wampirów: Od jej powstania, przez rozpad, aż do teraz.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zapewne znał tę historię, więc wzruszył ramionami i przeszedł przez drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie znało jej wielu Nie‐Wampirów, ale i tak ciężko domyślić się czegoś z tych rzeźb.
Wszedłeś do sali oświetlonej setkami świec, które zapewniały dobre światło, ale nie na tyle by przeszkodzić Wampirom. Sala była więc ogromna i pogrążona w półmroku. Zauważyłeś pięć długich stołów, które były zastawione jedzeniem i napojami. Stały tam również komplety sztućców, talerzy i pucharków ze złota dla Wampirów. Przy stołach stały krzesła, a na każdym krześle wyryto imię i nazwisko Wampira, który na nim zasiadał.

[Kubeł1001]

Omeg12

Szanował panującą hierarchię, więc zaczął się rozglądać za jakąś informacją o dostępnym dla niego miejscu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pięć stołów, a przy każdym tysiąc krzeseł. Powinno pójść szybko… I o dziwo poszło. Znalazłeś miejsce przy stole, który stał po lewej stronie. Nie miałeś co prawda złotych pucharków, sztućców czy talerzy, ale z metalową i porcelanową zastawą też ujdzie, nie?

[Kubeł1001]

Omeg12

Wykonanie talerza nie robiło mu aż takiej różnicy. Za to jego zawartość owszem. Ogarnął wzrokiem stół.