Angband

[Kubeł1001]

Kuba1001

Były dwa, nieskazitelnie białe. Jeden mniejszy, zapewne do wycierania twarzy, rąk czy stóp, a drugi większy ‐ do całej reszty ciała.

[Kubeł1001]

Omeg12

W tym wypadku uszanował wolę twórcy ręczników, wycierając ręce i twarz mniejszym, a resztę ciała większym. W miarę suchy założył tunikę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Byłeś już suchy i nie miałeś żadnych problemów z ubraniem tuniki.

[Kubeł1001]

Omeg12

Upewnił się, ze ręczniki i wiadra są na swoich początkowych miejscach, po czym wyszedł szukać jadalni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ciężko było na nią trafić w tak wielkim zamku.

[Kubeł1001]

Omeg12

Mimo to szukał dalej, czy to samego pomieszczenia, czy to kogoś do zapytania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu na kogoś trafiłeś. Wysoki, umięśniony skurczybyk, który miał dziś bardzo zły humor. Ale pewnie zna maniery i pomoże zbłąkanemu podróżnemu znaleźć jadalnie.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Przepraszam pana, wskaże mi pan drogę do jadalni? ‐ spytał się napotkanego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Machnął ręką i wskazał Ci na duże drzwi, na końcu korytarza. Później odszedł nadal zły.

[Kubeł1001]

Omeg12

Niezbyt obchodził go powód nastroju dryblasa. Poszedł we wskazanym kierunku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiłeś pod świerkowe drzwi, na grubych zawiasach, z wyrytymi na drewnie płaskorzeźbami i scenkami.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zatrzymał się, aby popodziwiać płaskorzeźby.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było ich kilkaset i zlewały się w jedną, wielką opowieść o rasie Wampirów: Od jej powstania, przez rozpad, aż do teraz.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zapewne znał tę historię, więc wzruszył ramionami i przeszedł przez drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie znało jej wielu Nie‐Wampirów, ale i tak ciężko domyślić się czegoś z tych rzeźb.
Wszedłeś do sali oświetlonej setkami świec, które zapewniały dobre światło, ale nie na tyle by przeszkodzić Wampirom. Sala była więc ogromna i pogrążona w półmroku. Zauważyłeś pięć długich stołów, które były zastawione jedzeniem i napojami. Stały tam również komplety sztućców, talerzy i pucharków ze złota dla Wampirów. Przy stołach stały krzesła, a na każdym krześle wyryto imię i nazwisko Wampira, który na nim zasiadał.

[Kubeł1001]

Omeg12

Szanował panującą hierarchię, więc zaczął się rozglądać za jakąś informacją o dostępnym dla niego miejscu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pięć stołów, a przy każdym tysiąc krzeseł. Powinno pójść szybko… I o dziwo poszło. Znalazłeś miejsce przy stole, który stał po lewej stronie. Nie miałeś co prawda złotych pucharków, sztućców czy talerzy, ale z metalową i porcelanową zastawą też ujdzie, nie?

[Kubeł1001]

Omeg12

Wykonanie talerza nie robiło mu aż takiej różnicy. Za to jego zawartość owszem. Ogarnął wzrokiem stół.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Miałeś do dyspozycji pieczywo, mięso, wodę, warzywa i owoce. Zauważyłeś też, że na stole po środku było więcej jedzenia, a także były tam sery, mleko, wina i inne specjały, których u Ciebie brakowało.

[Kubeł1001]

Omeg12

Wzruszył ramionami. Laktoza i tak była przeceniona, a alkohol tylko utrudniałby mu robotę chirurga, której trochę jeszcze mógł być zmuszony dzisiaj odwalić. Ukroił sobie kromkę chleba, na którą następnie położył stosunkowo gruby kawałek mięsa, po czym przeszedł do konsumpcji.