Angband

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kiwał potakująco głową i wydawał się zrozumieć większość.

[Kubeł1001]

Omeg12

Ostrożnie wyciągnął rękę w kierunku pacjenta, aby zmierzyć mu puls.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Stabilny, ale nico szybszy niż u zwykłego człowieka.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zastanowił się, po czym klasnął istocie przed oczami, aby sprawdzić, czy odruch mrugania dalej funkcjonuje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mrugnięcie było, ale nieco spóźnione.

[Kubeł1001]

Omeg12

Myślał, co jeszcze mógłby zrobić. Tak naprawdę wiedział już wszystko, co musiał. Pozostawało mu zareportować, iż eksperyment się powiódł. Otworzył drzwi na korytarz i rozejrzał się za kimś do powiadomienia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Była już późna noc i najwidoczniej teraz Wampiry kierowały się do jadalni na posiłek. Były ich setki i to zarówno takich wyglądających na strażników czy żołnierzy jak i różnoracy Magowie i Nekromanci. W tym wielkim tłumie wypatrzyłeś znaną Ci, piękną blondynkę.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zwinnie przemknął się pomiędzy dzielącymi ich osobami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ominąłeś kilka dzielących Was Wampirów i kiedy byłeś już blisko odwróciła głowę jakby wyczuła, że jesteś obok.
‐ Witaj. Jakieś postępy? ‐ zapytała.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Jakieś. Pacjent się obudził i chyba jest świadomy sytuacji.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Masz jakieś dalsze plany co do niego? ‐ zapytała gdy dochodziliście już do wrót jadalni.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Nie czuję się specjalnie komfortowo z hybrydą w pracowni, to po pierwsze. Trzeba będzie go gdzieś wsadzić i zapewnić jedzenie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oczywiście wszystko załatwimy. A czy masz zamiar nadal poddawać go eksperymentom?

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Jeśli przeżyje… możliwe. Co prawda nie chcę ryzykować utraty pacjenta, ale chciałbym sprawdzić jak przyjmie inne organy. Zresztą operację można przeprowadzić ponownie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jesteś dość ambitny, to muszę przyznać. ‐ powiedziała po czym skierowała się do środkowego stołu, który należał do elity pośród Wampirów zamieszkujących tutaj.

[Kubeł1001]

Omeg12

Co prawda przed chwilą jadł, ale żeby nie okazywać braku szacunku usiadł przy stole po lewej, rozmyślając na temat organów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Takie rozmyślania z pewnością nie przyczynią się do wzrostu apetytu. Nie jadłeś w przeciwieństwie do Wampirów, które rozsiadły się na swoich miejscach zaczęły jeść i pić. Zauważyłeś też, że fotel na kształt tronu przy środkowym stole pozostał pusty.

[Kubeł1001]

Omeg12

To zwróciło jego uwagę. Przyjął, iż król ma zamiar odstawić dramatyczne wejście. Dalej nie jadł, czekając na rozwój sytuacji.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I rzeczywiście, Nosgoth pojawił się w chmurze dymu i akompaniamencie piorunów. Na większość Wampirów nie zrobiło to wrażenia, ale część była wyraźnie zszokowana.
Mogłeś zauważyć, że Besany siedzi na krześle po jego lewej, a krzesło po prawej jest nadal puste. Samego Władcy Wampirów nie widziałeś dokładnie. Fotel spowił mrok. Dosłownie. Najwidoczniej niewielu widziało go takim jaki był.

[Kubeł1001]

Omeg12

Nie za bardzo interesowała go reszta wampirów, więc postanowił skupić się na swoim otoczeniu. Obejrzał się na innych użytkowników stołu.