Angband

[Kubeł1001]

Kuba1001

I rzeczywiście, Nosgoth pojawił się w chmurze dymu i akompaniamencie piorunów. Na większość Wampirów nie zrobiło to wrażenia, ale część była wyraźnie zszokowana.
Mogłeś zauważyć, że Besany siedzi na krześle po jego lewej, a krzesło po prawej jest nadal puste. Samego Władcy Wampirów nie widziałeś dokładnie. Fotel spowił mrok. Dosłownie. Najwidoczniej niewielu widziało go takim jaki był.

[Kubeł1001]

Omeg12

Nie za bardzo interesowała go reszta wampirów, więc postanowił skupić się na swoim otoczeniu. Obejrzał się na innych użytkowników stołu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zwykłe Wampiry. Nie wyglądały na jakoś specjalne uzdolnione w jakiejś dziedzinie. Bardziej przypominały służbę, asystentów lub Magów gorszej kategorii.

[Kubeł1001]

Omeg12

Dla zasady wziął kromkę chleba i zaczął ją jeść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nawet kromki chleba wydawały się smaczniejsze tutaj niż w innych miejscach. Masz więc informacje na później: Wampiry okazują się dobrymi kucharzami.

[Kubeł1001]

Omeg12

Dokończył jeść i z braku lepszego zajęcia wrócił do obserwowania stołu elity.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Elita rozmawiała w ciasnych gronach po dwie, trzy osoby lub jadła rarytasy, których na innych stołach brakowało. Besany wdała się w rozmowę z jakimś chudym i wysokim Wampirem z ogoloną głową.

[Kubeł1001]

Omeg12

Bez znajomości szczegółów nie mógł zbyt wiele wyciągnąć ze swoich obserwacji. Zerknął jeszcze, czy miejsce obok króla wciąż było puste.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nadal puste i nie zanosi się, że Wampir, który owe miejsce zajmował wróci na kolację.

[Kubeł1001]

Omeg12

Z nudów zaczął tworzyć miniaturowe cienie na dłoni, czekając, aż będzie wpadało opuścić salę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu rozległ się dźwięk przypominający uderzenie w gong i Wampiry zostawiły swój posiłek i wyszły. Dotyczyło to wszystkich stołów z wyjątkiem środkowego. Tamci nie ruszali się z miejsca.

[Kubeł1001]

Omeg12

I tak nie jadł, wiec wyszedł wraz z głównym pochodem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tłum poniósł Cię poza jadalnię. Wampiry rozeszły się do swoich pokojów lub miejsc pracy, chodząc pojedynczo lub małymi grupkami po dwie, trzy osoby.

[Kubeł1001]

Omeg12

Bez zwłoki skierował się do swojego pokoju.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bez problemu i pytania o drogę trafiłeś do swego pokoju.

[Kubeł1001]

Omeg12

Rozebrał się i położył do łóżka. Nie chciał brudzić ubrania, a zimno bynajmniej nie było dla niego problemem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zasnąłeś po chwili, ale obudziło Cię pukanie do drzwi. Może spałeś kilka minut, a może kilka godzin. Tego nie byłeś pewny.

[Kubeł1001]

Omeg12

Z powrotem włożył tunikę, po czym otworzył drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W drzwiach stała Besany. Nie wyglądała na zaspaną, a i ubrana była zwykły dzienny strój.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Czy wampiry śpią? ‐ Był na tyle zaspany, że mówił to, co myślał.