Angband

[Kubeł1001]

Omeg12

Z nudów zaczął tworzyć miniaturowe cienie na dłoni, czekając, aż będzie wpadało opuścić salę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu rozległ się dźwięk przypominający uderzenie w gong i Wampiry zostawiły swój posiłek i wyszły. Dotyczyło to wszystkich stołów z wyjątkiem środkowego. Tamci nie ruszali się z miejsca.

[Kubeł1001]

Omeg12

I tak nie jadł, wiec wyszedł wraz z głównym pochodem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tłum poniósł Cię poza jadalnię. Wampiry rozeszły się do swoich pokojów lub miejsc pracy, chodząc pojedynczo lub małymi grupkami po dwie, trzy osoby.

[Kubeł1001]

Omeg12

Bez zwłoki skierował się do swojego pokoju.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bez problemu i pytania o drogę trafiłeś do swego pokoju.

[Kubeł1001]

Omeg12

Rozebrał się i położył do łóżka. Nie chciał brudzić ubrania, a zimno bynajmniej nie było dla niego problemem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zasnąłeś po chwili, ale obudziło Cię pukanie do drzwi. Może spałeś kilka minut, a może kilka godzin. Tego nie byłeś pewny.

[Kubeł1001]

Omeg12

Z powrotem włożył tunikę, po czym otworzył drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W drzwiach stała Besany. Nie wyglądała na zaspaną, a i ubrana była zwykły dzienny strój.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Czy wampiry śpią? ‐ Był na tyle zaspany, że mówił to, co myślał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oczywiście. Ale mniej i w innych porach niż każda, inna rasa. ‐ powiedziała po czym dodała: ‐ Masz chwilę? Musimy porozmawiać.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Dla ciebie zawsze ‐ przetarł oczy ‐ O co chodzi?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Lepiej jeśli porozmawiamy. W tym zamku ściany mają uszy. ‐ powiedziała nadal czekając na zaproszenie.

[Kubeł1001]

Omeg12

//Nie do końca łapię sens tego zdania//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Cholera. Zapomniałem dodać “wewnątrz.” ;‐; Chodzi o to, żebyś ją zaprosił do środka i tam pogadacie ;‐;//

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Jak uważasz ‐ odpowiedział, po czym szeroko odchylił drzwi na znak zaproszenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Weszła do pokoju.
‐ Posłuchaj… ‐ zaczęła dość niepewnie. ‐ Muszę Cię ostrzec. ‐ wykrztusiła po chwili.

[Kubeł1001]

Omeg12

Mimowolnie drgnął. Taki start go nieźle zaskoczył.
‐ Przed czym takim chcesz mnie ostrzec? ‐ zapytał z udawanym spokojem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po upadku naszej rasy… Po śmierci setek naszych w Bitwie pod Koros ‐ Major… Wampirów zostało niewiele. Żeby przeżyć musieliśmy walczyć między sobą. Zabójstwa… To była codzienność. Dopiero Nosgoth nas połączył i zaprzestał tych bratobójczych walk. Ale Wampiry nie wyzbyły się swoich dawnych pragnień znalezienia się wyżej w hierarchii. Niektórym nie podoba się to, że dopiero co przybyły Mag Mutacji zyskał już przychylność Nosgotha.