Angband

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zasnąłeś po chwili, ale obudziło Cię pukanie do drzwi. Może spałeś kilka minut, a może kilka godzin. Tego nie byłeś pewny.

[Kubeł1001]

Omeg12

Z powrotem włożył tunikę, po czym otworzył drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W drzwiach stała Besany. Nie wyglądała na zaspaną, a i ubrana była zwykły dzienny strój.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Czy wampiry śpią? ‐ Był na tyle zaspany, że mówił to, co myślał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oczywiście. Ale mniej i w innych porach niż każda, inna rasa. ‐ powiedziała po czym dodała: ‐ Masz chwilę? Musimy porozmawiać.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Dla ciebie zawsze ‐ przetarł oczy ‐ O co chodzi?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Lepiej jeśli porozmawiamy. W tym zamku ściany mają uszy. ‐ powiedziała nadal czekając na zaproszenie.

[Kubeł1001]

Omeg12

//Nie do końca łapię sens tego zdania//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Cholera. Zapomniałem dodać “wewnątrz.” ;‐; Chodzi o to, żebyś ją zaprosił do środka i tam pogadacie ;‐;//

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Jak uważasz ‐ odpowiedział, po czym szeroko odchylił drzwi na znak zaproszenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Weszła do pokoju.
‐ Posłuchaj… ‐ zaczęła dość niepewnie. ‐ Muszę Cię ostrzec. ‐ wykrztusiła po chwili.

[Kubeł1001]

Omeg12

Mimowolnie drgnął. Taki start go nieźle zaskoczył.
‐ Przed czym takim chcesz mnie ostrzec? ‐ zapytał z udawanym spokojem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po upadku naszej rasy… Po śmierci setek naszych w Bitwie pod Koros ‐ Major… Wampirów zostało niewiele. Żeby przeżyć musieliśmy walczyć między sobą. Zabójstwa… To była codzienność. Dopiero Nosgoth nas połączył i zaprzestał tych bratobójczych walk. Ale Wampiry nie wyzbyły się swoich dawnych pragnień znalezienia się wyżej w hierarchii. Niektórym nie podoba się to, że dopiero co przybyły Mag Mutacji zyskał już przychylność Nosgotha.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Zdobyłem przychylność Nosgotha? ‐ chwilowo zignorował resztę wypowiedzi

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Gdybyś jej nie zdobył, nie otrzymałbyś pracowni, materiałów, ani innego Maga do pomocy. Bez przychylności pewnie zginąłbyś tuż po wypowiedzeniu swojej prośby w jego komnacie.

[Kubeł1001]

Omeg12

Ciarki przebiegły mu po plecach.
‐ Brzmi… logicznie. Czemu więc zawdzięczam życie? ‐ zapytał, po czym odsunął się o krok ‐ I czemu akurat ty mnie ostrzegasz? Bez urazy, ale pełnimy podobne stanowiska, wiec jeśli komuś tu jakkolwiek zagrażam…?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie zagrażasz. Ale pozbycie się Ciebie da innym… nowe możliwości.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Ale jak moja śmierć ma im pomóc? I, co ważniejsze, kim są ci “inni”?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Twoja śmierć zwolni posadę u mego boku. A zabić Cię pragnie większość Magów Mutacji czy Alchemików. Mimo to najgroźniejszy z nich jest Orgis. To ten Wampir, z którym rozmawiałam podczas kolacji. Próbowałam go przekonać, że nie stanowisz zagrożenia, ale jak widać nie udało się.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zastanowił się.
‐ Nie umiem się posługiwać bronią. W razie ataku miałbym do dyspozycji tylko magię cienia. Jak mogę się zabezpieczyć?