Angband

[Kubeł1001]

Kuba1001

Weszła do pokoju.
‐ Posłuchaj… ‐ zaczęła dość niepewnie. ‐ Muszę Cię ostrzec. ‐ wykrztusiła po chwili.

[Kubeł1001]

Omeg12

Mimowolnie drgnął. Taki start go nieźle zaskoczył.
‐ Przed czym takim chcesz mnie ostrzec? ‐ zapytał z udawanym spokojem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po upadku naszej rasy… Po śmierci setek naszych w Bitwie pod Koros ‐ Major… Wampirów zostało niewiele. Żeby przeżyć musieliśmy walczyć między sobą. Zabójstwa… To była codzienność. Dopiero Nosgoth nas połączył i zaprzestał tych bratobójczych walk. Ale Wampiry nie wyzbyły się swoich dawnych pragnień znalezienia się wyżej w hierarchii. Niektórym nie podoba się to, że dopiero co przybyły Mag Mutacji zyskał już przychylność Nosgotha.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Zdobyłem przychylność Nosgotha? ‐ chwilowo zignorował resztę wypowiedzi

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Gdybyś jej nie zdobył, nie otrzymałbyś pracowni, materiałów, ani innego Maga do pomocy. Bez przychylności pewnie zginąłbyś tuż po wypowiedzeniu swojej prośby w jego komnacie.

[Kubeł1001]

Omeg12

Ciarki przebiegły mu po plecach.
‐ Brzmi… logicznie. Czemu więc zawdzięczam życie? ‐ zapytał, po czym odsunął się o krok ‐ I czemu akurat ty mnie ostrzegasz? Bez urazy, ale pełnimy podobne stanowiska, wiec jeśli komuś tu jakkolwiek zagrażam…?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie zagrażasz. Ale pozbycie się Ciebie da innym… nowe możliwości.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Ale jak moja śmierć ma im pomóc? I, co ważniejsze, kim są ci “inni”?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Twoja śmierć zwolni posadę u mego boku. A zabić Cię pragnie większość Magów Mutacji czy Alchemików. Mimo to najgroźniejszy z nich jest Orgis. To ten Wampir, z którym rozmawiałam podczas kolacji. Próbowałam go przekonać, że nie stanowisz zagrożenia, ale jak widać nie udało się.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zastanowił się.
‐ Nie umiem się posługiwać bronią. W razie ataku miałbym do dyspozycji tylko magię cienia. Jak mogę się zabezpieczyć?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tego nie wiem. Jest nieprzewidywalny. Lepiej będzie jeśli na razie postarasz się nie wychylać i nie wchodzić mu w drogę.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ To akurat mam opanowane ‐ mruknął ‐ Dziękuję za ostrzeżenie. Coś jeszcze?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nic poza tym, że Nosgoth oczekuje wyników twych badań. Osobiście. ‐ dodała wychodząc z pokoju.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ A kiedy konkretnie mam mu przekazać wyniki? ‐ zapytał jeszcze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak najszybciej. ‐ dodała jeszcze znikając na korytarzu.

[Kubeł1001]

Omeg12

Ostatnie słowa nieco nim wstrząsnęły. Szybko poprawił tunikę, uczesał włosy dłonią po czym wyszedł na korytarz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Korytarz był pusty. Przynajmniej Tobie się tak wydawało, ale po rozmowie z Besany już niczego nie mogłeś być pewien.

[Kubeł1001]

Omeg12

Wyszedł na korytarz, kierując się w stronę sali tronowej, gdzie mógł się normalnie spodziewać króla.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sala tronowa była tam gdzie zawsze, ale teraz pilnowali jej strażnicy. A dokładnie Wampiry w hełmach z zasuniętymi przyłbicami, naramiennikach i nagolennikach. Co ciekawe nie mieli niczego co by chroniło korpus. W prawicach dzierżyli długie topory z wielkimi ostrzami, a przy pasach mieli miecze i buławy. Poza tym mieli przynajmniej trzy metry wzrostu i byli nienaturalnie umięśnieni.

[Kubeł1001]

Omeg12

Podszedł do nich.
‐ Przepraszam, powiedziano mi, iż król Nosgoth oczekuje mojego raportu.