Angband

[Kubeł1001]

Omeg12

Zaklął w myślach. Z braku innych opcji otoczył burgunda barierą cienia, żeby nie zaczął od razu atakować.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rozglądał się i węszył wokół bariery starając się znaleźć coś lub kogoś na czym mógłby wyładować swoją furię. Prawdopodobnie padnie na Ciebie jeśli czegoś nie wymyślisz.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Nie możesz czegoś zrobić? ‐ syknął do chochlika, jednocześnie ręką przeczesując blat w poszukiwaniu nawet i prymitywnej broni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mogłeś użyć tylko małego skalpela przeciwko sile, kłom i pazurom Burgunda. Stwór szykował się do skoku mającego skończyć Twoje życie, ale nagle usiadł na ziemi, a później położył się i zasnął.
‐ Na taką sztuczkę trzeba zbierać sporo energii. ‐ stwierdził Chochlik. ‐ Jeszcze trochę i byłoby za późno.

[Kubeł1001]

Omeg12

Odetchnął
‐ Bałem się, że trzeba będzie zrobić coś naprawdę głupiego. Jak mocno śpi?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak mocno, że możesz włożyć mu rękę do gardła po łokieć i wyciągnąć ją w całości. ‐ odparł niedbale Chochlik.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Więc nie ma sensu przerywać operacji ‐ podniósł stwora z podłogi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było to nieco trudne, ale w końcu udało Ci się podnieść obiekt badań.

[Kubeł1001]

Omeg12

Położył go na stole i wznowił proces wycinania serca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tym razem udało się to osiągnąć bez żadnych przykrych niespodzianek.

[Kubeł1001]

Omeg12

Wyciągnął serce i włożył je na miejsce serca kobiety.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Operacja się udała, a serce bije.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zaszył ranę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zszyłeś, a wszystkie twory wyglądają na żywe. Jeszcze.

[Kubeł1001]

Omeg12

Postanowił nie wszczepiać burgundowi serca kobiety, przynajmniej dopóki nie znajdzie sposobu na skuteczne podtrzymanie krążenia. Włożył je więc do słoika po czym otrzepał ręce z krwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ręce były w miarę czyste, Chochlik wyczerpany, a wszystkie twory żywe. Całkiem niezły wynik.

[Kubeł1001]

Omeg12

Nie liczył zbytnio na wyczucie czasu personelu. Wyjrzał przez drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pusto. Bardzo pusto.

[Kubeł1001]

Omeg12

Wrócił więc z powrotem do pracowni.
‐ Dziękuję za pomoc. Zawołam cię, jak tamci wrócą z kolejnymi okazami ‐ zwrócił się do chochlika

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Właściwie to muszę Cię już opuścić. Używanie moich mocy tutaj znacznie mnie wyczerpuje. Będę gotów za kilak godzin. ‐ stwierdził znikając w chmurze dymu. Zdążył jeszcze dodać: ‐ Nie zaczynaj beze mnie.