Angband

[Kubeł1001]

Omeg12

Położył go na stole i wznowił proces wycinania serca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tym razem udało się to osiągnąć bez żadnych przykrych niespodzianek.

[Kubeł1001]

Omeg12

Wyciągnął serce i włożył je na miejsce serca kobiety.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Operacja się udała, a serce bije.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zaszył ranę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zszyłeś, a wszystkie twory wyglądają na żywe. Jeszcze.

[Kubeł1001]

Omeg12

Postanowił nie wszczepiać burgundowi serca kobiety, przynajmniej dopóki nie znajdzie sposobu na skuteczne podtrzymanie krążenia. Włożył je więc do słoika po czym otrzepał ręce z krwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ręce były w miarę czyste, Chochlik wyczerpany, a wszystkie twory żywe. Całkiem niezły wynik.

[Kubeł1001]

Omeg12

Nie liczył zbytnio na wyczucie czasu personelu. Wyjrzał przez drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pusto. Bardzo pusto.

[Kubeł1001]

Omeg12

Wrócił więc z powrotem do pracowni.
‐ Dziękuję za pomoc. Zawołam cię, jak tamci wrócą z kolejnymi okazami ‐ zwrócił się do chochlika

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Właściwie to muszę Cię już opuścić. Używanie moich mocy tutaj znacznie mnie wyczerpuje. Będę gotów za kilak godzin. ‐ stwierdził znikając w chmurze dymu. Zdążył jeszcze dodać: ‐ Nie zaczynaj beze mnie.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Masz to jak w garści ‐ mruknął

[Kubeł1001]

Kuba1001

Demon zniknął pozostawiając Cię samego ze swoimi okazami.

[Kubeł1001]

Omeg12

Podszedł do każdego z okazów po kolei, mierząc im tętna.

[Kubeł1001]

Kuba1001

O dziwo stabilne i każdy żyje.

[Kubeł1001]

Omeg12

Nie mając lepszego pomysłu na zajęcie usiadł na krześle i odsapnął.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Za Tobą kawał ciężkiej pracy. Odpoczynek będzie w pełni zasłużony.

[Kubeł1001]

Omeg12

Nie chciało mu się iść do sypialni, więc spróbował się zdrzemnąć na miejscu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się zasnąć na krześle. Nie było zbyt wygodnie, ale zawsze to jakaś forma odpoczynku.