Angband

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Wszystkich wszystkich, czy wszystkich wampirów? ‐ zapytał

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tego nie wiem. ‐ mówił wzruszając ramionami. ‐ Lepiej pójść i wrócić po naganie strażników niż zostać i przegapić coś ważnego.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ W sumie racja ‐ poszedł wraz z tlumem

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tak trafiliście pod wejście do jadalni. Strażnicy legitymowali po kolei każdego, więc trochę zaczekacie.
‐ Wstanie świt zanim tam trafimy. ‐ mruknął Wampir, który dał Ci przed chwilą tę światłą radę.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Nie wszystkim istotom świt przeszkadza ‐ wzruszył ramionami

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Taa… Ale Ty na opalonego nie wyglądasz. ‐ powiedział ze śmiechem po czym dodał:
‐ Jestem Kettlos. A Ty?
Gdy skończył mówić wyciągnął prawicę.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Raelag ‐ uścisnął wampirowi dłoń ‐ Jestem tu zaledwie od paru dni. O co może chodzić królowi?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Albo chce przekazać jakieś ważne wiadomości, albo szykuje się coś jeszcze większego. Lub gorszego.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Masz jakikolwiek pomysł, co takiego złego może się stać? Jakaś wroga armia, prastary demon, trend kremowania zmarłych?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z Demonami mamy układy, Paladyni i cała reszta rzucili się na Pakt Trzech… ‐ rozważał chwilę. ‐Szczerze to nie mam pojęcia.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Obyśmy się dowiedzieli ‐ cierpliwie czekał w kolejce

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu kolejka znacznie się zmniejszyła i po jakimś czasie tylko kilka Wampirów oddzielało Was od wejścia.

[Kubeł1001]

Omeg12

Dalej czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu i Was strażnicy przepuścili. Ścisnęła się tu większość Wampirów. Oczywiście najwyższe klasy siedziały spokojnie, oddzielone od reszty korowodem strażników, ale reszta cisnęła się jeden, obok drugiego, na podłodze.
Twój towarzysz przeciskał się między tłumem kierując się do środkowej ławy. Gestem nakazał Ci iść ze sobą.

[Kubeł1001]

Omeg12

Podążył za Kettlosem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wampir usiadł przy jednym z krzeseł, w środku ławy. Nie był więc najbardziej zaufanym Wampirem Nosgotha, ale też i nie należał do tych najgorszych z wyższej kasty, siedzących na końcu.
Jako gość powinieneś zająć miejsce za jego plecami, po lewej stronie krzesła.

[Kubeł1001]

Omeg12

Więc owe miejsce zajął i czekał na jakieś przemówienie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czekałeś, aż wszyscy zebrali się w sali, a dopiero wtedy panował największy ścisk i hałas.

[Kubeł1001]

Omeg12

Spróbował znieść ów hałas, bo niewiele więcej mógł uczynić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Hałas ustał w jednej chwili, gdy Nosgoth wkroczył do sali w oślepiającym blasku i towarzyszącej emu chmurze dymu. Ta nie zniknęła i przez to widziałeś jedynie oczy Władcy Wampirów.
Napięcie w atmosferze można by już kroić nożem, a rozładować je mogła tylko przemowa Nosgotha, na którą trzeba czekać.
‐ Wampiry! ‐ odezwał się w końcu, nieco chrapliwie, ale nadal władczo. ‐ I inni, nie mniej ważni. ‐ dorzucił po chwili, a Ty mógłbyś przysiąc, że jego złote ślepia spoczęły przez chwilę na Tobie. ‐ Nadszedł czas. ‐ rzekł i pozwolił by napięcie nadal rosło nim kontynuuje.