Wilst Werlon

[Kubeł1001]

Bilolus1

W takim razie rozejrzał się na dalszej odległości od wsi szukając jakichś śladów które mogłyby wskazywać dalszy kierunek Nekromanty

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic. Albo je zamaskowali, albo minęło za dużo czasu. Mogli też wrócić takimi samymi ścieżkami, jakimi przyszli.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wrócił do przewodnika .

‐ Bardzo mało tu śladów wskazujących dalszy kierunek lub ruch naszego wroga . Wydaje mi się że tylko dzięki tym śladom go nie znajdę .

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A wiesz chociaż skąd przyszli? ‐ zapytał z nutą nadziei w głosie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Zaatakowali ze wschodu i zachodu a nekromanta… podejrzewam że wszedł albo od północy albo od południa .

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Coś więcej? ‐ dopytał.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Nie użyto tu żadnej złej magii, ludzi zabijano tylko bronią białą . Można więc podejrzewać że nekromanta tylko nekromancją się zajmuje albo był zbyt zajęty ożywianiem żeby zabijać . W sprawie ich dalszej drogi mam jednak pewne podejrzenia… wrócili tu tak jak weszli . Wątpię żeby nieumarli starali się ukrywać swoje ślady .

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Czyli co? Mamy sprawdzać te drogi pojedynczo czy może rozdzielić się? ‐ zapytał jeden z żołnierzy.
Faktycznie, żadna z opcji za dobra nie była.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zastanowił się chwile drapiąc podbródek .

‐ Rozdzielimy się w poszukiwaniu bazy wypadowej lub głównej nekromanty . Każdy kto znajdzie cokolwiek ma od razu wrócić tutaj . Koniec naszych poszukiwań niech wyznaczy północ, wtedy się tu wszyscy spotkamy i wrócimy w bezpieczniejsze miejsce .

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Północ? Poje**ło Cię? ‐ zapytał żołnierz.
‐ O zmroku Nekromanta ma największą moc i często urządza wypady. Lepiej zebrać się tu przed zachodem Słońca. ‐ stwierdził przewodnik.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Przeniósł wzrok na żołnierza który stwierdził że go poje**ło i magią światła kontrolując go zmusił do przeprosin, nie lubił takich zachowań .

‐ Niech zatem będzie zmierzch . Wcześniej nie zdarzały mi się okazy takich nekromantów .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przeprosił, a później zmierzył Cię nienawistnym spojrzeniem. A oddział zaczął dzielić się na trzy grupy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Dołączył do jednej z nich, wybrał losowo .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ty byłeś w jednej, przewodnik w drugiej, a gburowaty wojak w trzeciej.
‐ Gdzie teraz? ‐ zapytał jeden z żołnierzy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Tą drogą aż na coś wpadniemy ‐. popędził lekko konia wprzód ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Północ, południe, wschód, zachód?//

[Kubeł1001]

Bilolus1

//Zachód, Na Berlin//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Sam chciałem to napisać ;‐;
Więc na Berlin, towarzysze.//
Oddział ruszył, pod Twoim przewodnictwem, przez rzadki las mieszany.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Uważnie rozglądał się za śladami cały czas przypatrując się drodze przed nim w ciszy .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdzieniegdzie widziałeś coś na kształt śladów stóp, w innych miejscach coś podobnego do śladów wleczenia. I to było tyle.