Chaty w lesie

[Kubeł1001]

Skupisko kilku drewnianych, krytych strzechą chat. Znajdują się w lesie, w pobliżu miasta Ruhn. Mieszka tam kilkunastu wieśniaków.

A właściwie to tak było…
Niedawno armia Orków zaatakowała, spaliła chaty, a mieszkańców wybiła.
Tętniące życiem miejsce zmieniło się nie do poznania. Zamiast mieszkańców są nieliczne kości, a zamiast domów ‐ zwęglone zgliszcza. Nad pobojowiskiem unoszą się kruki, a w pobliżu buszują wilki.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Poszedł za wieśniakami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pożeracz Plagi został zaprowadzony do jednej z chat.
‐ Znasz się na operacjach? ‐ zapytał jeden z wieśniaków.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Operowałem żołnierzy podczas walk, więc się znam, ale potrzebny jest mi pomocnik, który zna się na rzeczy, ale boję się, że go zaatakujecie. Poza tym potrzebne mi są odpowiednie warunki i zioła, aby złagodzić ból, lub podtrzymać ich w nieprzytomności, a potem ich wybudzić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ten… To chodź za mną. ‐ powiedział po czym wszedł do drugiej izby.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Pożeracz poszedł za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

To była kuchnia. Kilka krzeseł, szafek, sztućców, mis itp, a oprócz tego stół. A na nim kolejny wieśniak. W brzuchu miał strzałę, nogi i ręce podrapane i silnie okaleczone. Jęczał z bólu.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Bandyci?
Położył swoje przyrządy na stole i przygotował zioła. Zaczął przyglądać się ranom i analizować poziom obrażeń nóg, obawiał się, że trzeba będzie je amputować, ale jeszcze nie chciał o tym powiedzieć i straszyć pacjenta.
‐ Mam pozwolenie na przysłanie swojego pomocnika?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nogi były poranione, ale nie aż tak, żeby amputować.
Wieśniacy zgodzili się.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Morrison wziął jednego z wieśniaków, aby mu powiedzieć, kim tak naprawdę jest jego pomocnik na podwórzu.
‐ Ważne, abyś nie chciał zabić mnie i jego, może i jego wygląd odstrasza, ale ale pozory zawsze mylą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No… dobra.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zagwizdał.
‐ Poznajże Moritza! Ale masz nie krzyczeć i go nie atakować. To był mój kumpel, ale został zabity przez nekromantę i ożywiony, ale zabiłem go i teraz jest przy mnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szkielet pojawił się i wszedł do kuchni. Ranny nawet nie zareagował.
Wyjął mały nóż i zapytał:
‐ Obcinamy?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ No coś ty! Odłóż ten nóż, rany są za małe, jakbyś mógł, to przynieś mi wodę i pijawki, z tego co widzę, zrobił się krwiak ‐ rozkazał mu.

‐ Niech pan się nie martwi, mój kumpel widział dużo strasznych rzeczy ‐ próbował uspokoić pacjenta.

Przygotował środki znieczulające z ziół.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie było po co go uspokajać ‐ stracił przytomność.
A szkielet poszedł do pobliskiego stawku nabrać wody i pijawek.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Dobrze, że usnął.
Specjalną maścią posmarował okolice strzały, aby łatwiej się wyjęła i próbował ją wyjąć. Przygotował opatrunki i czekał na swojego kompana.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Strzała miała zakrzywiony grot. Każda próba wyjęcia jej powodowała obrażenia i ból u pacjenta.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Doktor wyjął nóż i naciął skórę przy grocie, potem ją wyjął, po czym przyłożył opatrunek na ranę pacjenta ignorując fakt, że krew trysnęła mu na maskę, czekał na szkieleta, aby poprowadzić dalszą część operacji.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No udało się, ale ból obudził pacjenta. Szkielet wrócił z wiaderkiem pełnym wody i pijawek.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Dobryś kumpel, Heinrich. Zamocz opatrunki w wodzie ‐ powiedział mu.
Dał do ust rannemu pas i powiedział:
‐ Ugryź, może trochę poboleć.
Posmarował mu rany maścią.
‐ Możesz podawać pijawki!