//Tu tylko się lejesz, a dyplomacja ogranicza się do sojuszy, tyle. Ta otoczka jest tylko po to, aby były kraje, nazwy i ich ukształtowanie. Tyle.

Nowe Ohio.

Ibisae
Hm. W magię. Tak jak podejrzewała.
- O, może zagadać do tego smoka… Um… Jak się nazywasz? - zagadała swoją towarzyszkę.

Ibisae
Ktoś silny? Właściwie, fakt, przyda się. Ona sama strzelała, a towarzyszka… nie byłaby zdolna do walki. Zaczęła się więc rozglądać za jakimś silnym towarzyszem… Może ten smokoczłowiek?
- A czym się właściwie zajmujesz? - zapytała, mając oczywiście na myśli tutejszą profesję.

O, inna jej podobna? Ale nie miała rąk… Coś jej powiedziało, że nie powinno to być dla niej nic dziwnego. Ciekawe, że wyglądały podobnie, ale były inne… Może do tego się odnosił ten jeden fragment w Statusie? Podeszła do Harpii, witając się.
- Witaj, jestem Ibisae. Widzę, że jesteśmy do siebie dosyć podobne… - powiedziała z nutą niepewności. - Może zechciałabyś mi towarzyszyć? Lepiej w grupie, niż osobno - mówiła cały czas z taką dziwną nutą. Coś wewnątrz mówiło jej, że lepiej poszukać sobie kogoś innego, niż ta Harpia. Sama jednak nie wiedziała czemu, więc potraktowała to jako echo przeszłości, a skoro każdy ją tu stracił, to warto zacząć od nowa.

Ibisae
Przyglądała się informacjom w zainteresowaniu, w pewnym momencie patrząc na swój łuk. Czyli jest łuczniczką, z tego co wyczytała… I umie ciekawe rzeczy, hm.
Na pojawienie się goblina, zareagowała neutralnie, podobnie jak na informacje. Dalej wiedziała za mało, ale może poprzypomina sobie w trakcie? Zamknęła okno statusu, rozglądając się wokół. Były tu jakieś podobne jej istoty? Mimo rozejrzenia się za nimi, od razu drgnęła na tę myśl, jakby miało być z nimi coś nie tak. Tylko… co?

Ibisae
Kobieta po przebudzeniu rozejrzała się, widząc… uciekającą wodę? Tego to jeszcze nie widziała… Chyba? Takie miała wrażenie, ale nie mogła tego w żaden sposób potwierdzić. Postanowiła za to przyjrzeć się temu ekranowi; może on jej udzieli jakichś wskazówek co do tego, gdzie jest?

  Jak to nikogo nie było?! Ten przeklęty las działał jej już na nerwy… Ale, jeśli faktycznie gdzieś zniknęli, to pewnie szybko wyjdą, jak i ona. Przynajmniej w to chciała wierzyć.
  Po jakimś ruchu, faktycznie się ustawiła, gotowa do odstrzału ewentualnego wrog…a? Nie był imperialistą, ale odznaczenia miał Anschreickie, więc tyle dobrego. Wygląda na to, że albo zbłądził, albo zapuścił się za daleko.
   – Nie wiem gdzie są. Byłam przy stanowisku karabinu maszynowego, kiedy zaatakowali. Nie strzelałam z niego, ale byłam w okolicy. Coś gdzieś wybuchło, chyba granat. Operatorka oberwała, a reszta gdzieś zaginęła. Coś starałam się jej pomóc, ale nie jestem medykiem. Sprowadzisz jakiegoś? Byle prędko. Postrzelono ją w szyję – wyjaśniła, pospiesznie. Mogła darować sobie opis i od razu przejść do sedna, ale wolała przedstawić całość, na wszelki, żeby się nie dopytywał.

Hop hop.

A grozi coś przez zbyt częste zmiany formy? Czy wręcz wtedy łatwiej będzie się przyzwyczajać do nowych ciał? I jak taka forma jest bliska śmierci lub umierająca, to poprzez transfer do nowego ciała da się uniknąć śmierci?

Jak wygląda przenoszenie między formami? Można to robić w plenerze?