Miasto Ur
-
-
-
Kuba1001Wiewiur:
Trafiliście razem na targ, a tam Wasze drogi się rozeszły, zwyczajnie zniknęła w tłumie, co na pewno było jej zamiarem od początku.
Vader:
Ten konkretny skrytobójca miał osiem noży do rzucania, dwa długie sztylety do walki w zwarciu i parę zakrzywionych mieczy jednoręcznych oraz kilka fiolek, zapewne wypełnionych truciznami dla Smoka lub jego samego. -
-
-
-
Kuba1001
Wiewiur:
Miała na sobie płaszcz z kapturem, tak właściwie to wcześniej nie widziałeś jej twarzy… Równie dobrze mogła go teraz zrzucić z siebie i przejść tuż obok, wychodząc z targu…
Vader:
Udało się, w tym czasie pozostali zajęli się resztą ciał, których również pozbawili uzbrojenia, na ubytek własny, innych najemników Smoka bądź na handel, w końcu to broń doskonałej jakości, a chętnych zdolnych zapłacić za nią odpowiednią sumę na pewno nie zabraknie. Właściwie to jeśli już czegoś miałoby braknąć, to właśnie tego oręża.
Taczka:
‐ Nie masz się czego obawiać, gwarantuję, takie walki to dla mnie nie pierwszyzna, zwłaszcza że walczyłem już z wieloma prawdziwymi, a nie sparingowymi, przeciwnikami, od bandytów i piratów, przez potwory i dzikie zwierzęta, a ostatnio na Wampirach skończywszy. -
-
-
-
Kuba1001
Vader:
A i owszem. Tylko co teraz?
Wiewiur:
Po jakiejś godzinie bezowocnych poszukiwań zdałeś sobie sprawę, że najpewniej Cię opuściło, gdyż nigdzie nie mogłeś jej dostrzec, a tym bardziej znaleźć.
Taczka:
‐ Moja droga, dla Ciebie wszystko, zwłaszcza, że teraz zaczynam mieć ku temu powody. – odparł z uśmiechem i ubrał się. – Trening zawsze zaostrzał mi apetyt. Pieczeń z wielbłąda gotowa? -
-
-
Kuba1001
Taczka:
Gotowa i to dosłownie, bowiem służba o wszystko zadbała, nakładając ją na porcelanową i srebrną zastawę. Przy okazji jeden ze służących zapewnił Cię, że ze wszystkim sobie poradzą i nie musisz się niczym zajmować. Pora chyba przyzwyczaić się do tego, że to teraz Ty będziesz w centrum uwagi niemalże wszystkich…
Vader:
Pozbyliście się wszystkich wspólnymi siłami, rzecz jasna po uprzednim pozbawieniu ich broni, złota i wszystkiego, co przedstawiało sobą jakąkolwiek wartość. -
-
Kuba1001
Fakt, zwłaszcza że przy odrobinie szczęścia uznają to za atak któregoś ze zdesperowanych niedobitków tych, których ciała gniły teraz w palącym słońcu, a nie kogoś, kto przeniknął do ich szeregów. Jednakże mimo wszystko lepiej, żeby nie odkryli prawdy, chyba że będziesz już wtedy cholernie daleko stąd, co raczej nie wchodzi w rachubę.
-
-
-
-
Kuba1001
Wiewiur:
Ślepy upór odniósł jednak skutek, bowiem dosłownie w ostatniej chwili dostrzegłeś ją, gdy opuszczała targ jedną z bocznych uliczek.
Vader:
Ano, wypadałoby.
Taczka:
Tym również zajęli się służący, a więc Tobie pozostało tylko oczekiwanie na podanie posiłku, a także zajęcie miejsca tuż obok Zimitarry, który przy okazji odsunął dla Ciebie wysokie krzesło obite jakąś skórą.
