Miasto Ur

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐A co będę robić?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Przyjmuję.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taczka:
‐ Dbać o cały dwór, służbę i tym podobne sprawy, a także spotykać się z ważniejszymi personami w mieście i tak dalej.
Vader:
Skrzywił się przez chwilę, być może żałując, że nie zasugerował jeszcze mniejszej ceny, ale mimo to wręczył Ci dwie okazałe sakiewki, w których znajdowała się równowartość Twojego pierścionka.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Brzmi nudno i męcząco… ‐ Westchnęła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Niestety, ale nie będzie to zajmować całego Twojego dnia. Resztę czasu możesz poświęcić na rozrywki i przyjemności wedle woli i upodobania.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Po otrzymaniu zapłaty opuścił jubilera i ruszył do jakiegoś sklepu z bronią.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Nie wiem, czy sobie poradzę… Nigdy nie byłam za nic odpowiedzialna i nie pracowałam.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Sklepów tu nie było, musiałbyś udać się na targ i zawęzić obszar poszukiwań do jakichś konkretów.
Taczka:
‐ Ja w Ciebie wierzę, spokojnie. Zresztą, zadbam o odpowiednią pomoc, która doradzi Ci we wszystkim, dopóki nie będziesz gotowa wydawać poleceń samodzielnie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Broń krótka ostra. Oraz udał się na targ.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiłeś tam bez trudności. Jak przystało na Ur, był to olbrzymi plac, pełen rozmaitych kramów i straganów, gdzie kupcy wielu ras sprzedawali rozmaite towary. Choć sporo brakowało temu miejscu do pobliskiego targu niewolników, to jednak doskonale ukazywał, kto tu jest potęgą handlową na kontynencie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poszukał więc zbrojmistrza.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Dziękuję ci… Zawsze potrafisz mnie podnieść na duchu. ‐ Uśmiechnęła się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Nie było takiego, jedynie liczne stragany sprzedające rozmaitą broń, kupcy zaś byli też kowalami i twórcami tego oręża lub jedynie pośrednikami, zajmującymi się handlem i niczym innym.
Taczka:
Skinął głową i zamyślił się jakiś czas.
‐ A co myślisz o małżeństwie? Tylko szczerze.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Małżeństwo zapieczętowałoby naszą miłość, więc chyba się zgadzam…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Właśnie na taką odpowiedź liczyłem, moja droga. ‐ odparł, wstając od stołu i całując Cię na pożegnanie. ‐ Nie mam dziś zbyt wiele czasu, może wieczorem, więc jeśli czegoś potrzebujesz, to mów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poszukał czegoś na średniobliskie dystanse.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Noże do rzucania i oszczepy zdawały się najlepszą opcją.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Dobrze… ‐ Przytaknęła i poszła pochodzić po pałacu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli noże. Po ile chodziły?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taczka:
Nie zatrzymywał Cię, Ty zaś mogłaś bez problemu podziwiać liczne komnaty swego nowego domu oraz towarzyszący Ci na każdym kroku olbrzymi przepych i bogactwo.
Vader:
Od pięciu do nawet dwudziestu złotników za sztukę. Duże wahania ceny związane były z jakością broni, jej gabarytami i tym, czy w podbramkowej sytuacji możesz nimi również zawalczyć w zwarciu.