Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Otworzyła drzwi i prychnęła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Masz może wodę? ‐ spytał Gereth, odwiązując jedną dłonią od pasa mały woreczek, drugą zaś zamykając za sobą drzwi.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

*Durny Dethan i jego teatralna świta. *
Przyniosła ją bez słowa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

On zaś wrzucił zioła do wody i odstawił gdzieś na bok.
‐ Teraz trzeba czekać.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Wobec tego usiadła niedaleko niego. Zaczęła w myślach liczyć. Liczyła tak długo, aż skończyły się jej znane liczby, by wtedy policzyć od nowa. Nie chciała tym razem spuszczac z oka podejrzanego gościa. Choć może ten zdążył wyjść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie wyszedł i czekał razem z Tobą te dwie godziny, kiedy wreszcie dźwignął się ciężko i wyciągnął rękę po napar.
‐ Pokaż mi jego rany. ‐ powiedział. ‐ Musisz zdjąć bandaże.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Zajęła się tym, w myślach wyobrażając sobie jak go kroi. (Gościa, nie Dethana) Nie wierzyła w moce ziółek, ale co teraz innego może zrobić?

[Kubeł1001]

Kuba1001

On zaś zaczął wylewać na otwarte rany miksturę, aby później z powrotem je zabandażować.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Może by się rzpłakała, ale nie potrafiła, czekała więc na to, co nastąpi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dłoń wstał i spojrzał na Ciebie zza maski.
‐ Posłuchaj, jedno zagrożenie zostało zażegnane. ‐ powiedział, wskazując na Dethana. ‐ Trucizna go nie zabije, to pewne. Ale ktoś, kto go zatruł, na pewno spróbuje to naprawić. Nie wiesz kto to był?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Nie wiem, ostatnio jest mało rozmowny. ‐ skrzyżowała ramiona. ‐ Mimo wszystko woli sobie sam radzić.
Ale Dethan chwalił mnie dla jaj jako posługaczkę, czy na poważnie byle pie**ole z ochroną opowiadał o mnie? Właściwie to co jest gorsze?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na pewno o nikim nie wspominał?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Z rezygnacją pokręciła głową, nie potrafiła sobie nic takiego przypomnieć. Choć jednak w pewnym momencie zmarszczyła brwi i spojrzała na swego nieproszonego gościa.
‐ Teraz mi wpadło. Zazwyczaj jak pieprzy jak pijany to go nie słucham, ale teraz mówił coś o Drowach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Wspomniał o Drowach od razu, jak wrócił do domu :V//

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

//dla niej jedynie coś majaczył no :d po nocy nie umiem w myślenie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dłoń potarł maskę w miejscu, w którym zakrywała ona podbródek.
‐ To źle, a wręcz bardzo źle. ‐ powiedział po chwili. ‐ Oznacza, że wszyscy jesteśmy w wielkim niebezpieczeństwie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Obejrzała się, czy w pomieszczeniu nie przypałętało się żadne z dzieci. Po tym zapuściła soczystą wiązankę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystkie omijały to pomieszczenie szerokim łukiem, aby dać spokój Tobie i Dethanowi, więc ulżyłaś sobie, a Dłoń zapewne był pod wrażeniem, tak jak i niejeden Ork czy Krasnolud.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Kontynuuj. ‐ rzuciła do Dłoni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mroczne Elfy to rasowi płatni mordercy, bycie skrytobójcą mają we krwi. I nie tolerują porażek, a za porażkę na pewno uznają żywego Dethana. Mamy więc kilka opcji: Pierwsza ‐ nie opuszcza on tego domu, jakby nigdy nie istniał, a słuch o nim zaginie. Druga ‐ Opuszczamy miasto i nie wracamy, licząc, że Drowy sobie odpuszczą. Zaś trzecia, i zdecydowanie moja ulubiona, ‐ zabijemy ich, zanim oni zabiją nas.