Wioska w Księstwie Ludzi

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Żyją. Ale jeśli się nie odsuniesz zaraz się to zmieni. ‐ powiedział spokojnie Wampir nadal zajęty pakowaniem.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Dziewczyna toczyła w sobie wewnętrzną walkę. Odsunąć się czy nie? Ostatecznie odsunęła się pod samą ścianę.
‐ Odsunęłam się. Mam tylko nadzieję, że nie umrą zbyt szybko po twoim ugryzieniu… ‐ rzekła jak na obecną sytuację bardzo spokojnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wampir popatrzył na Ciebie z niedowierzaniem. A później ryknął śmiechem.
‐ Zabawna jesteś. Uważasz, że ja ‐ wiekowy sługa ciemności ‐ skrzyżuję moją szlachecką krew z tym… czymś. ‐ powiedział dodając ostatnie słowo z wyraźnym obrzydzeniem i kopnął Twojego ojca w twarz. ‐ Wy ludzie, naprawdę jesteście tępi. Uważaliście, że można mnie zabić czosnkiem w herbacie lub odstraszyć kawałkiem srebra? ‐ zapytał znów się śmiejąc i wskazując butem na małą sztabkę srebra leżącą obok dłoni Twego ojca.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Osobiście wątpiłam w działanie czosnku na takie kreatury jak Ty ‐mruknęła, spuszczając wzrok‐ Dziwi mnie jednak to, czemu taka “osoba szlacheckiej krwi” przybyła do wioski i wtopiła się w tłum ludzi, stworzeń niższej inteligencji od siebie, których nienawidzi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dlatego, że w takim pospólstwie łatwo się ukryć. A jak każdy przedstawiciel mej rasy jestem poszukiwany. W tym Księstwie doszło do pewnego… wypadku, z moim udziałem. Dlatego muszę uciekać.Najlepiej do Kasuss. Znam tam wielu ludzi, a im może przydać się Wampir władający Magią Krwi. To tym sposobem pozbyłem się Twoich rodziców. Wystarczyło odciąć dopływa krwi do mózgu i stracili przytomność w kilka sekund. Doprawdy żałosne.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Dla Ciebie. To co, będziesz dalej gadać z taką wieśniarą jak ja czy pozwolisz, żebym podzieliła los swoich rodziców i stąd uciekniesz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oni ockną się za kilka godzin i prawdopodobnie zapomną co się tu wydarzyło. Ale Ty nie pójdziesz w ich ślady. Jak mówiłem udaję się do Kasuss, a tam pewien watażka… No cóż… Nieco się pokłóciliśmy… Ale Ty pomożesz mi rozwiązać ten problem.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Niby jakim sposobem? I dlaczego akurat ja?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z pewnością mu się spodobasz. Mówi, że żon nigdy za wiele. ‐ powiedział się i znów ryknął śmiechem. ‐ A jak to zrobię? Mam swoje sposoby. Mag Krwi. Zapomniałaś?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

No dobra, więc Diel został pominięty, ale trudno. Wszędzie było niesamowicie cicho, i gdyby nie trzask ogniska oraz jakieś odległe wycie wilków byłoby naprawdę przerażająco. Diel wstał i zaczął się przechadzać, jednak nie wychodząc z kręgu światłam dawanego przez ogień.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Mam być twoją kartą przetargową, to zrozumiałam. Ale będziesz musiał siłą mnie z tego domu wyciągnąć.
To rzekłszy uciekła do swojego pokoju i zamknęła się na wszystkie spusty. To jej pierwsze spotkanie z Wampirem, w dodatku z Magiem Krwi, który pragnie ją uprowadzić. Nie wiedziała, jak się zachować, więc postąpiła z pierwszą myślą, jaka jej przyszła do głowy. A ten Wampir mógł się z niej śmiać do woli, w końcu urodziła się i wychowała na wsi, więc miała dość ograniczone informacje na temat Magii.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
Wycie wilków ustało i znów było spokojnie. Przynajmniej na razie.
Lunaaax:
Śmiech Wampira odprowadził Cię do pokoju. Udało Ci się zatrzasnąć drzwi, ale on zbliżał się bardzo szybko i po chwili był już przy drzwiach.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Odetchnął. Nie lubił takiej totalnej ciszy, denerwowała go. Zmarszczył nos. Miał nadzieję, że temu małemu ptaszkowi, co dał tej dziewczynie nic nie jest.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Zabarykadowała drzwi różnymi rzeczami. Po tym podbiegła do okna i otworzyła je. Sprawdziła, jaka mniej więcej odległość dzieli jej okno od ziemi. Chwyciła wróbelka w dłonie i zaczęła to gładzić po łebski, jakby to ją miało uspokoić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
Z pewnością żyje i ma się dobrze. W końcu co mogło mu się stać w takiej spokojnej wiosce.
Lunaaax:
‐ To mnie nie zatrzyma. ‐ powiedział i po chwili drzwi rzeczywiście się otworzyły.
Mogłaś skakać, lecz prawdopodobnie byś się połamała. Lub zginęła. To było ponad dziesięć metrów.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Rozejrzał się i wstał. Zaczął gasić ognisko. Był już tak ciemno, że raczej wątpiłby ktokolwiek go przyuważył przy kradzieży warzyw.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Stała przy oknie. Wolała nie ryzykować skokiem, życie było jej miłe. Przynajmniej dotychczas. Osunęła się pod ścianę i zwinęła w kulkę, chowając twarz, byle nie patrzeć na tego sku*wysyna, jakim był wampir. Na dodatek trzęsła się cała ze strachu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lunaaax:
‐ Doprawdy żałosne. Nawet bardzo. Ech… Jak widzę muszę użyć siły. ‐ powiedział, ale nie ruszył się z miejsca. Mimo to nagle wstałaś wbrew własnej woli. A Wampir z tryumfującym uśmieszkiem wyciągnął z torby dwa kawałki liny.
Vapen:
Co prawda w jednej z chat nadal paliły się światła to w innych było już ciemno.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Spojrzał na oświetlony dom marszczac brwi. To nie bylo zbyt normalne, zazwyczaj wiesniacy ida spac wcześnie… Wrodzona ciekawość nie pozwoliła zostawić tego ot tak sobie. Powoli podkradł się do chaty.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Obrzuciła Wampira nienawistnym spojrzeniem.
‐ To Ty jesteś żałosny…