Księstwo Hobbitów

[Kubeł1001]

Vader0PL

Po cholerę brać cały oddział na jedną rozmowę? Jakieś obowiązki jeszcze dzisiaj?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie był to cały oddział, Imrahil nie był na tyle lekkomyślny, aby pozostawić strażnicę bez ochrony. Poza tym zapewne mieliście służyć jedynie za pokaz siły i nic więcej. I nie, akurat jej nic więcej nie przypadło.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc pozostała kolacja, kąpiel i sen, prawda?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak najbardziej, choć już przy kolacji zarówno Ciebie, jak i wszystkich innych, którzy mieli wolne, oderwał od posiłku dźwięk rogu, który bił na nic innego, jak na… alarm…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Zawsze kłopoty…
Zabrała swoją broń, założyła hełm i ruszyła tam, gdzie brzmiał róg.
///Ten, mogę mieć hełm? Chociaż najprostszy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ta.//
Weszłaś na mury, nad główną bramą, aby stamtąd doskonale widzieć nie tylko krzątaninę innych żołnierz wewnątrz strażnicy, ale także wychodzące wprost z Mrocznej Puszczy, na którą również macie doskonały widok, zastępy Magicznych Szkieletów Drowów, idących długą falą i w luźnym szyku dwudziestu szeregów po dwudziestu. Ta, nie wygląda to dobrze. Choć z drugiej strony: Co z pełnoprawnymi oddziałami Mrocznych Elfów? Lub z innymi niewolnikami jak Minotaury, Worgeni i Gobliny?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Oby zjawili się jak najpóźniej, a najlepiej wcale. Choć mogą atakować Hobbity. Sprawdziła, czy balista była już zajęta.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Była, a nawet wypuściła już jeden pocisk, a choć niecelny, to i tak zmiótł dwa Szkielety. Niby nic, ale zawsze coś. Tymczasem łuczniczki i kilku kuszników biegło na mury, aby zająć się ostrzeliwaniem wrogów, pozostali sięgali po broń i ustawiali się w szyku, zapewne dlatego, że nie mieli obecnie nic innego do roboty.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, jej samej pozostało ustawić się do szyku i czekać na zbliżające się szkielety.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sądząc po skuteczności Waszej balisty i strzelców to chyba się nie doczekasz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No niestety, ale wróg może zaatakować z innej strony.
‐Ktoś pilnuje innych murów, czy wszyscy skupili się na jednym?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Właściwie każdy rozglądał się nerwowo, jakby zalanie posterunku przez falę Szkieletów było kwestią chwili.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Przynajmniej pilnują wszystkich stron.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie do końca, bo frontu już nie, gdyż kilkanaście pocisków Magii Mroku wyeliminowało większość strzelców i obsługę balisty, a tych, którzy przeżyli, zmusiło do szukania schronienia niżej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

O cholerka, magowie w dużych ilościach. Sama by teraz spróbowała przejąć balistę, ale kto zapewni, że przeżyje? Pozostało czekać, aż będą w ich zasięgu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Balista balistą, ale macie o wiele więcej kłopotów, bo coś uderza w bramę, a sądząc po sile i impecie tych ciosów to nie jest to mały stwór. No i brama też pewnie długo nie wytrzyma.
‐ Spokój! ‐ usłyszałaś nagle głos swego przełożonego i rzeczywiście się uspokoiłaś, a przynajmniej na tyle, na ile to było możliwe w tej sytuacji. ‐ Jesteśmy żołnierzami Verden, wszyscy! I wszyscy ślubowaliśmy Cesarstwu. Więc teraz, w godzinie próby, nie zlękniemy się! Nie ważne co wyjdzie z tej bramy, my nie ulegniemy!
Po tych słowach wojownicy zaczęli wiwatować, a Ty dostrzegłaś Imrahila, który właśnie wychodził ze swej wieży, odziany w lśniący pancerz oraz hełm, ozdobne naramienniki oraz zbrojny w swój miecz i tarczę, oczywiście wszystko to lśniło równie mocno, jak reszta.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Oczywiście zjawił się książe, tylko że bez rumaka
Czekała na dalsze rozkazy dowódcy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ustawił się na Waszym czele, osłaniając się tarczą i przygotowując miecz na nadchodzący atak, który zbliżał się z każdym uderzeniem. Pozostali, idąc za jego przykładem, postąpili identycznie, przy okazji mamrocząc coś pod nosem, najczęściej jakieś prośby lub modlitwy do Pradawnych.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Sama więc się tak ustawiła, żeby nie odbiegać od szyku. Oby tylko Pradawni zadbali o to, by w tej sytuacji trzymała tarczę na odpowiedniej wysokości. Nie za nisko, ani nie za wysoko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tarcza może i się trzyma, ale nie brama, która w końcu ustąpiła i wpadła do środka pod ciosami bojowego młota rosłego Minotaura, który zaraz pochylił się i wszedł przez bramę, strzygąc groźnie uszami i ryjąc kopytami bruk. W momencie, gdy z jego gardzieli wydał się złowrogi ryk, Imrahil wyszeptał coś cicho i z czubka miecza wystrzelił promień świetlistej energii, a towarzyszył temu rozbłysk światła. Gdy ten minął, ujrzeliście jedynie minotaurze truchło. Wojownicy zaczęli wiwatować na ten widok, lecz nie na długo, bo zaraz przez bramę posypały się strzały, zabijając lub raniąc kilku, a po pociskach wbiegły całe zastępy Magicznych Szkieletów, tuzin po tuzinie i od razu Was zaatakowały poprzez frontalny atak: Żadnej taktyki lub finezji, tylko liczba.