Księstwo Hobbitów

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie tylko można, co trzeba, zwłaszcza jeśli chce się zachować życie. Niemniej, po dotarciu na miejsce odkryłaś czemu wszyscy tak tu lgnęli: Podkop, a wraz z nim tunel, który był Waszą przepustką do wolności z oblężonej strażnicy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, najpierw ranni. Osłaniała ich odwrót, starając się utrzymać jak najdłużej przed ucieczką.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rannych akurat wielu nie było. Nie było żadnych, uściślając. Drowy były zbyt dokładne w tym, co robią, nawet w mordowaniu. Niemniej, większość znalazła się już w tunelu, kolej teraz na Ciebie, choć Imrahil wciąż walczy, szatkując Mroczne Elfy i powoli kierując się do tunelu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Głupio będzie zostawić go teraz, więc warto utrzymać pozycję jeszcze przez pewien czas.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Z faktu, że tak stoisz, skorzystało dwóch wojowników, którzy od razu się na Ciebie rzucili, korzystając z przewagi liczebnej i na raz zasypali ciosami czterech kling.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, znowu obrona i uderzenie tarczą, oraz wymach buławą z boku w jednego. Ewentualnie jak się udało wykorzystała słabość mężczyzn uderzeniem poniżej pasa w drugiego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie było takiej opcji, przewaga kling i szybkość zadawanych ciosów była wręcz porażająca, a te kilka razy, kiedy podniosłaś buławę do uderzenia, musiałaś poświęcić na blokowanie i odbijanie ciosów. Na całe szczęście byli tak Tobą zajęci, że nie zauważyli nadchodzącego Imrahila, który jednego przebił świetlną smugą wystrzeloną z czubka miecza, a z drugim skończył w sposób znacznie bardziej konwencjonalny, po prostu korzystając z pogardy Drowów względem pancerzy i przebijając delikwenta na wylot swoim ostrzem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Pora pożegnać to miejsce sir.
Mówiąc to wycofała się do tunelu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeszcze tu wrócę. ‐ odrzekł ociekającym determinacją głosem i wkroczył za Tobą tunelu, aby później przeciąć dwie drewniane podpory i zawalić wejście do niego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Oczywiście jak oni nie zrównają tego miejsca z ziemią.
Ruszyła tunelem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przemilczał tę uwagę i po chwili oboje znaleźliście na zewnątrz, w pobliskim lesie. Sytuacja nie wyglądała dobrze, nie był Was nawet tuzin: Imrahil, Ty, dwie Elfki z łukami i pięciu żołnierzy, w tym dwóch lekko rannych. Mieliście stąd doskonały widok na wlewające się do strażnicy zastępy wojsk Mrocznych Elfów. Widzieliście też kilka innych strażnic tego typu, podobnych do Waszej, które oddalone były od siebie o kilka kilometrów. Wszystkie stały w ogniu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Bez wsparcia sami nie damy rady.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Musimy się wycofać… Najpierw do stolicy Księstwa Hobbitów i przeczekać. A jeśli to zawiedzie mamy dwie opcje. ‐ wyjaśnił Imrahil i wziął głęboki oddech. ‐ Wracać do Cesarstwa lub walczyć tu dalej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐To sami zobaczymy, jak wyjdzie sir. Teraz trzeba ruszyć do stolicy. Mogę nieść ekwipunek rannych, żeby ich odciążyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na szczęście byli lekko ranni, więc każdy mógł nieść swój ekwipunek sam. Tylko chwilę zajęło Imrahilowi określenie trasy marszu i zaraz ruszył w tym kierunku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszyła za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Choć gościńce były kuszącą opcją, Wasz dowódca prowadził oddział okolicznymi lasami, aby utrudnić Drowom wykrycie Was. Choć zapewne w grę wchodziły też Hobbity, które mogłyby na Was donieść, z chciwości lub ze strachu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zrozumiałe, nadal podążała za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ostatecznie zaczęło świtać, wtedy zaszyliście się głębiej w lesie i urządziliście sobie postój.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jak atmosfera w drużynie?