Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
‐ I ile tam było za skórę?
‐Było “dobrze płaci”.
‐ Jak dam dziesięć sztuk złota za jedną to będzie dobrze?
‐Mi starczy. Nie jestem zadowolony z polowania, a sama alfa uciekła. Ale i tak zamierzam tu wrócić z jej skórą. Podał sześć skór.
Zabrał wszystko i wrócił do garbarni, po chwili wracając z mieszkiem złota, który Ci wręczył.
Kiwnął głową na znak zgody i oddalił się trochę (i przy okazji poczekać, aż zniknie ten koleś) i odliczył złoto.
Wszystko się zgadza.
Doskonale, wrócił do swojego przydzielonego pokoju.
Krasnoludy nadal piły i grały w karty, tak jak wcześniej, nim wyszedłeś.
A on odłożył młot, usiadł i odpoczął. Niezbyt zadawalający dzień, skoro alfa uciekła. Ale hej, może śmiało opowiadać, że naszczał na wilka! A w sumie, nie ma się czym chwalić…
Możesz też śmiało opowiedzieć, że wilk prawie odgryzł Ci fujarę! A w sumie, to tym bardziej nie ma się czym chwalić…
Spróbował się zdrzemnąć.
Udało się. Gdy się obudziłeś, było już ciemno.
Towarzysze spali, czy…?
Nie, robią to co wcześniej.
W takim razie wypolerował swoje wyposażenie.
Lśni jak tyłek elfickiej panienki, jakby powiedział typowy Krasnolud.
Albo mężczyzny, wyglądają podobnie. Brr… zimna myśl go przeszła po ciele. No cóż, pozostało mu albo dołączyć do krasnoludów, albo pójść spać.
No to niech coś wybierze.
Sen.
