Dekapolis

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy zaczynałeś brać się za skórowanie usłyszałeś ryki. Wiele, wiele ryków.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ach, no tak. Ku*wa mać, znowu pułapki.
Przeładował kuszę i rozejrzał się za najbliższym Yeti.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Długo szukać nie musiał, bo siedem osobników zaczęło otaczać go z każdej strony, a były one tak wielkie jak tamten lub nawet większe.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wycelował i spróbował załatwić jednego i szybko przeładować kusze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Yeti otrzymał paskudny postrzał w okolice serca, ale nadal szedł w Twoim kierunku, podobnie jak pozostałe. Sytuacja zaczyna wyglądać nieciekawie…
‐ Tempus! ‐ usłyszałeś nagle, a chwilę później głowa Yeti obok tego, którego trafiłeś, została dosłownie zmiażdżona przez lecący młot bojowy, który zaraz wykonał łuk i zawrócił. Po chwili inny Yeti padł martwy, z wyrazem zdziwienia na twarzy, gdy jego klatkę piersiową i boki przeszyło na raz sześć włóczni.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Co do…
Rozejrzał się w szoku.
///Czekaj… to ten Nord, prawda?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Wulfgar? Yup.//
Po chwili kolejne dwa Yeti zginęły od celnie rzuconych toporów, które zagłębiły się w ich czaszkach, pozostałe uciekały. Dwa nie uciekły zbyt daleko, gdyż jednego nafaszerowali strzałami skryci łucznicy, a kolejny padł od rzutu młotem. Jedynie trzeci zdołał wywinąć się śmierci, a był to ten postrzelony przez Ciebie, którego możesz spróbować dobić.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, warto się do niego zbliżyć z młotem. Leżał, czy jeszcze szedł?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Biegł, a wręcz zapi**dzielał.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A niech to na krótkie nogi krasnoluda. Jednak kusza i strzał w plecy, co oczywiście zrobił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bełt wbił się między łopatki Yeti, ale stwór nadal uparcie kontynuował swój marsz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czas na kolejny bełt.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tym razem dostał w okolice płuca, więc zwalnia, ale idzie dalej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ponownie, drugie płuco.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Teraz już padł.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A jak nie zdechnął, to zdechnie w ciągu godziny. Rozejrzał się za wybawcami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tundrę powoli opuszczali odziani jedynie w proste spodnie Nordowie, z klatkami piersiowymi wystawionymi na mróz, jednocześnie ukazując swoje blizny, sztamy oraz barwy wojenne w formie geometrycznych wzorów, pasów i tatuaży. Uzbrojeni byli różnie, trzech miało łuki, kolejna trójka dysponowała sporym zapasem włóczni, czterech innych zaś posiadało dwa jednoręczne topory lub jeden dwuręczny. Część z nich stała w miejscu, inny wyciągali oręż z ciał bestii, a pozostali wzięli noże i rozpoczęli skórowanie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zbliżył się do nich.
‐Czołem Nordowie! Należą się wam słowa podzięki za zjawienie się w odpowiednim momencie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Witaj, Krasnoludzie. ‐ odrzekł jeden, czyszcząc swój topór z resztek krwi i mózgu Yeti. ‐ Nie nam powinieneś dziękować, ale naszemu wodzowi, bowiem to on zechciał Cię uratować.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jeżeli można wiedzieć, który to?