Imalin
-
-
-
Kuba1001Makaroniarz:
‐ Las Straceńców, ewentualnie Otulisko. ‐ wyjaśnił. ‐ Choć panią przyjemniej mi byłoby widzieć tutaj, ale rozumiem, że obowiązki wzywają?
Vader:
Była dość charakterystyczna, w końcu na drodze do swego domu normalni ludzie sadzą sobie kwiaty lub drzewa, a on postawił na co? Ano, na szubienice. Niemniej, pod drzwiami wejściowymi natrafiłeś na parę wyprężonych jak struna i umięśnionych strażników, którzy choć milczeli, to właściwie bezgłośnie zadali takie oczywiste pytania jak: Kim jesteś i czego tu szukasz? -
-
-
Kuba1001
Vader:
‐ Wiadomość? ‐ powtórzył jeden, unosząc nieznacznie prawą brew. ‐ A jaka to wiadomość?
‐ I od kogo? ‐ dodał drugi, również włączając się do dyskusji.
Makaroniarz:
‐ Ogromnie na to liczę, moja droga. ‐ powiedział na pożegnanie, a Ty wraz z Sugarem opuściłaś pokój, pozostali marynarze wciąż czekali i po Waszym przybyciu od razu zapytali o wieści. -
-
-
-
-
-
Vader0PL‐Góra, czyli trzy miasta: Imperawes Polomonów, Flyoaen Zefirów i Trenten Ahlorian. I mnie nie obchodzi, jak to brzmi. Przybywa pod drzwi Charna wielkolud twierdzący, że ma dla niego zaproszenie i jest posłańcem Góry, więc i tak, i tak to wydarzenie jest już dla słuchających w cholerę dziwne.
-
BudowniczyMakaronu‐ W razie gdyby okazało się inaczej, stawiacie kolejkę dla całej ekipy. Ale dobra, w końcu mamy tak mniej więcej demokrację. Skoro mamy czas może pójdziemy na rynek, pooglądać tutejsze towary? ‐ Popatrzyła po nich z lekkim zawodem.
//proszę, nie nazywaj ich w przyszłości marynarzami. Wynajeli statek żeby tu dopłynąć, tyle
-
Kuba1001
Makaroniarz:
//To jak ich niby określać?//
Uznali, że to dobry pomysł, więc pokiwali głowami i czekali, aż udasz się tam z nimi lub pozwolisz rozejść się samotnie, tudzież w małych grupach.
Vader:
Wzruszył ramionami.
‐ No dobra, powiedzmy, że Ci wierzę, Duży: Co to za wiadomość, że niby nasz kapitan jest na równi z Cesarzem, Królem Krasnoludów i resztą? -
-
-
-
-
-
Kuba1001
Vader:
Pokiwał głową i pozwolił Ci wejść, ale jednocześnie zwrócił się do strażnika:
‐ Bries, idź za nim, żeby się nie zgubił. ‐ rzekł, co oczywiście było bardzo naciąganą wymówką, która miała ukryć, że strażnik idzie tam za Tobą, żeby mieć Cię na oku.
Makaroniarz:
‐ Nie przypominam sobie, z reguły unikałem takich gwarnych miejsc, woląc portowe karczmy.
Cóż, sporo było w tym racji, jazgot był ciężki do zniesienia, gdy kupcy chcieli z całych sił nakłonić potencjalnego klienta na zakup swego towaru, a klienci targowali się choćby i o sztukę złota. Tego tłumu dopełniali różni najemnicy, miejska straż, kieszonkowcy i inni złodzieje oraz inne indywidua, na które można się natknąć na każdym innym w rynku w jakimkolwiek mieście.
