Miasto Imperawes

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic nie mówili po drodze, aby jak najlepiej zapamiętać drogę. Jeśli chodzi o samo laboratorium, to było niemalże identyczne jak Twoje, więc nijak mogli się nim zachwycić czy rozczarować.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Od dzisiaj to tutaj prowadzimy zajęcia. Jak dobrze widzicie, skrzynie okazały się perfekcyjnie zabezpieczone.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Uczniowie przyjęli tę uwagę z nerwowym milczeniem, czekając aż rozwiniesz myśl lub powiesz coś więcej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Są całe. Bez rysy. Bez przypaleń na drewnie. To nasz najpoważniejszy sukces, ekipo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Choć wszyscy mieli jeszcze w pamięci niedawny pożar i wszelkie jego następstwa, teraz nie tłumili swojej radości.
‐ To… Co teraz? ‐ zagadnął jeden ze studentów, gdy powszechna euforia ucichła.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Skrzynie odłożymy na bok, gdyż dali nam trochę więcej czasu na to, niż było to konieczne. Więc zanim ściągną naukowców ponownie do zaprezentowania wyników badań, możemy trochę poćwiczyć z naszym starym planem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy czekali na konkrety, nie będąc pewni, o jaki dokładnie stary plan chodzi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jak pamiętacie, badaliśmy układy nerwowe różnych ras, z pewnym uniedogodnieniem w tym, że badać mogliśmy jedynie osobniki martwe. Dopóki nie otrzymam zgody, wysłanej tydzień temu, na to, żebym mógł przeprowadzić testy na jakimś potworku mutagenisty, to zadowolić się musimy tym, co mamy. Mamy my, lub grabarze, oczywiście. Lecz, nie dziś. Macie przy sobie zeszyty?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Potwierdzili i od razu je wyjęli, podobnie jak przybory do pisania, aby móc skrzętnie wynotować wszystko to, co zaraz im przekażesz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kiedy się przygotowali zaczął im dyktować notatkę opartą na przebadanych już egzemplarzach, doświadczeniach, obserwacjach i wnioskach. Zrobił to jak zawsze. Swoim lekko wolnym tempem, przywiązując wagę do wyraźnego i głośnego mówienia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oni zaś nie mieli zamiaru przerywać Ci pytaniami czy prośbami o powtórzenie, więc nadążali za Twoim tempem, więc pisanie przebiegło dość sprawnie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Podyktował więc tym sposobem notatkę do końca. Nie było sensu się tutaj rozwodzić nad światem, skoro wszystko, co ważne mógł przedstawić w wystarczającej ilości słów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tym pozytywnym akcentem skończyłeś wykład na dziś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Arthur “Playoff” Cotterd
‐Koniec zajęć, powiadomię was, kiedy rozpoczną się kolejne zajęcia. A te mogą być kiedykolwiek, gdyż nie wiem, kiedy zostanę ponownie wezwany do przedstawienia naszego projektu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwali głowami, ukłonili się i pożegnali, wszystko wedle procedur, i odeszli do swoich zajęć bądź na odpoczynek.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Arthur “Playoff” Cotterd
A on z kolei, jako nauczyciel, mentor i inteligencja, posprzątał swoją salę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skończyłeś akurat w porę, gdy ktoś zapukał do Twoich drzwi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Arthur “Playoff” Cotterd
Ruszył więc, by otworzyć drzwi i stanąć twarzą w twarz z przybyszem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widziałeś tam jedynie jakiegoś szeregowego Polomona, którego widziałeś po raz pierwszy w życiu, w końcu był pewnie zwykłym gońcem czy innym kurierem.
‐ Arthurze Cotterdzie, jesteś wzywany. ‐ powiedział i wykonał zapraszający gest dłonią, chcąc wskazać Ci drogę do osoby, która Cię wzywała, kimkolwiek ona była.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Arthur “Playoff” Cotterd
‐Dobrze, dobrze.
Opuścił swoje laboratorium, zamknął drzwi za sobą i ruszył za Polomonem.
///No i fajnie, warto było pisać w każdym temacie dane postaci.///