Miasto Linest

[Kubeł1001]

Kuba1001

I odeszli, a z nimi wóz. Kowal również wrócił do kuźni.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poszedł do niej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podszedłeś do niej.
//Musiałem :V//

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Poszedł a podszedł?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Jeden ch*j, kontynuuj.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poszukał w środku kowala.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Akurat szykował się do pracy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dobry!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Może i dobry. ‐ odparł, odwracając się do Ciebie. ‐ Czego pan tu szuka, nieznajomy? Jak broni to nie ma szans, strażnicy miejscy zabrali prawie wszystko. ‐ wyjaśnił, wskazując ruchem głowy na wyjście.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Bardziej mam coś na sprzedaż.
Mówiąc to ukazał zdobyty miecz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No, no, no… Ładne cudeńko. ‐ powiedział z nieukrywanym zachwytem, sięgając po miecz. ‐ Rycerski.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Mniejsza, że rycerski. Leżał na strychu budynku na ziemiach, które wykupił mój pan. A ja mam to sprzedać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No to nieźle, że taki zadbany na tym strychu. ‐ powiedział podejrzliwie. ‐ W sumie to ma gdzieś, gdzie go zdobyłeś. Ile chcesz?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ile jesteś w stanie zapłacić?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dostałem przed chwilą złoto od straży, mam też oszczędności i kilkudniowy utarg… A że chcę też coś zarobić, to proponuję dwieście złota.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Trzysta złota.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dwieście pięćdziesiąt.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐275.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Arion siedząc w jakiejś karczmie, której nazwy już nie pamięta, czekał na zleceniodawcę. Ponoć zawsze się tu pojawia o tej porze, czekając na kogoś, kto podejmie się jego zlecenia. Ponoć jest ono tajne, więc nie mógł o nim napisać. Ale codziennie tutaj przychodzi i siada właśnie do tego stoliku.
*Jak sądzisz, co to może być za zlecenie? *

//Mam nadzieję, że niczego nie pogmatwałem. Będę zawsze pisał liczbę dusz.

10.//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ Zgoda. ‐ odparł, podając Ci dłoń.
Max:
Na pewno nie takie, które pomoże nam w zemście, rzecz jasna. Co najmniej coś, co napełni Twoją sakiewkę. ‐ odrzekł Elf w Twojej głowie, gdy tak sobie czekałeś.