Wioska plemienia "Texcoco"

[Kubeł1001]

Kuba1001

To już idzie łatwiej, ale i tak jesteś w tyle, bo jakieś dwa, trzy kroki (jego kroki) za nim.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Nieistotne. Byleby go nie stracić z oczu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak więc idziesz, dopóki on nie stanął jak wryty.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zatrzymał się, gdy się trochę do niego zbliżył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zauważyłeś kilka wbitych w ziemię włóczni, identycznych jak te, których użyli atakujący wioskę. Tyle że teraz na ich grotach zatknięto głowy kilku dzieci i kobiet przez nich uprowadzonych. Każda z głów miała wymalowany na twarzy obraz ogromnego cierpienia. Ich poćwiartowane ciała leżały kilka kroków dalej…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐No, agresja rośnie w miarę potęgi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rzekłeś to.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał na reakcję towarzysza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzniósł głowę w górę, a po chwili z jego piersi wydał się okrzyk, a właściwie ryk, w którym zawarł całą swoją wściekłość, gniew, nienawiść i smutek. Później ruszył dalej, jeszcze bardziej przyspieszając kroku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

To, że przyspieszył nie pocieszyło go, ruszył za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się go dogonić i usłyszałeś jak mamrota jakieś przekleństwa i to w kilku różnych językach.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A co go to. Szedł za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i idziecie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Znaczy się, olbrzym szedł. Zielony prawie biegł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu powoli zaczęło zachodzić słońce, a on zszedł z głównej drogi na polankę, by tam rozbić obóz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zszedł również.
‐Jeżeli ci to nie będzie przeszkadzało, wezmę pierwszą wartę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Weź, ja pójdą znaleźć drewno i coś na kolację. ‐ powiedział i zniknął w gąszczu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dobra…
Stanął z kuszą tak, by widzieć jak najwięcej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Albo droga i kawałek zarośli, albo same zarośla, jak wolisz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Same zarośla, to już jest pewna ochrona.