Wioska plemienia "Texcoco"

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Strach jest naturalnym następstwem spotkania z nieznanym. Jednakże to się zmieni, gdy tylko wszyscy się zapoznają z tym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Przekażę innym, tak jak wyniki tej rozmowy. ‐ odparł doradca, ale nie zatrzymywał Cię dłużej, toteż odszedł do swoich spraw.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kiwnął głową i ruszył do drugiego ogniska.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Część rozmów ucichła, gdy się pojawiłeś, ale nikt nie cisnął w Ciebie ochłapem mięsa lub toporem, więc chyba lubią Cię na tyle, aby uznać Twoje wodzostwo. Chyba że się im znudzi, tak samo jak służba u tego możnowładcy, który wysłałby przeciw nim swoją armię, gdybyś nie zabrał ich ze sobą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie przerywajcie sobie, zamierzam tylko uzgodnić kilka spraw.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wrócili do rozmówi, ewentualnie picia i jedzenia, ale nawet Ty widzisz, że to już nie jest to samo. Wciąż musisz jeszcze zdobyć sobie ich szacunek.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Lub pokazać im, że nie warto go okazywać.
‐Pierwsza sprawa, to odebranie tej zapłaty od waszego poprzedniego pracodawcy, bo z tego powodu was chyba właśnie ścigali, tak? Druga, to musiałbym się udać do miasta po coś, co przyda nam się wszystkim, więc trzeba też przygotować obóz na czas nieobecności.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy milczeli, czekając na jakiekolwiek polecenia bądź konkrety z Twojej strony, zwłaszcza odnośnie sposobu odzyskania zapłaty i jej wielkości bądź tego, po co dokładnie idziesz do najbliższego miasta.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Możecie się zastanawiać, jak odzyskać zapłatę. Do tego celu możemy potrzebować czegoś, co uzyskam dzięki wyprawie do miasta. Otóż, wcześniej, na poprzedniej służbie zostałem dodatkowo wyszkolony…w czymś, czego nie spodziewają się nasi przeciwnicy. I wiem, nie mówię niczego wprost, co was denerwuje, jednakże to jest coś, o czym się nie mówi głośno.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Reakcja jest dalej taka sama, jak wcześniej, czyli w gruncie rzeczy słabo.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szanować zawsze mogą go później.
‐Ile pieniędzy wam wisi ten obsraniec?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Yyy… ‐ zaczął niepewnie herszt bandy, licząc coś intensywnie na palcach kilka minut. ‐ Tyle! ‐ zakończył tryumfalnie, pokazując Ci siedem zielonych paluchów. ‐ Tyle sakiewek, a w każdej sakiewce sto złotników.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Hm. Nie obrażcie się, ale myślę, że spróbowali liczyć wam znacznie mniej, niż jesteście warci, a na koniec nic nie zapłacili. ‐ Wskazał im siedem palców. ‐ Tyle odzyskacie. ‐ Pokazał kolejne siedem palców. Te same, ale wiadomo, o co chodzi. ‐ A tyle dodatkowo wymuszę na tym debilu. Czekacie za długo, więc należy wam się więcej, prawda?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ogólna euforia jaka podniosła się po szeregach Orków i Minotaurów była dość wymowną odpowiedzią, a także taką, na którą liczyłeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Cieszy mnie to. Wypłata należy do was, bo to była wasza praca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gadanie gadaniem, ale teraz Orkowie jedynie czekali, aż wyruszysz po to złoto, aby im je oddać. No i nie masz też gwarancji, że najemnicy zostaną tu z Tobą po otrzymaniu zaległej zapłaty.

[Kubeł1001]

Vader0PL

To już on osobiście załatwi. Odchodząc od ich ogniska rzucił na ochodne.
‐Po to idę do miasta. Po cośka, który da wam złoto.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie mieli pytań, ale nie mogłeś wątpić w to, że gdy tylko odejdziesz, zaczną roztrząsać sprawę we własnym gronie. Pozostaje Ci też liczyć, że gdy wrócisz, zastaniesz wioskę i jej mieszkańców w takim stanie, w jakim ich tu pozostawiłeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Taki żywot orków. Szkoda jedynie, że w takiej sytuacji musiałby ich zabić. Kończąc, pozostało mu tylko coś zjeść i przespać się do rana, by ruszyć po swego cośka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najedzony i wyspany, właśnie tak czułeś się o świcie, gdy większość wioski jeszcze spała. Tak czy siak, pora ruszać w drogę, prawda?