Zamek Hrabiego Geralta

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i nie drążył tematu. Po kilkunastu minutach milczenia wstał i przeciągnął się, zabierając swojego konia.
‐ Choć mi Wasze towarzystwo było bardzo na rękę, to widzę, że Was moje zbytnio nie raduje, więc wrócę na trakt. Mimo wszystko dziękuję za odpoczynek, ogrzanie się przy ogniu i rozmowę. ‐ powiedział, a po chwili wsiadł na siodło i udał się dalej drogą, aby wykonać zadanie, które mu powierzono.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, rozmowa dobra rzecz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niby tak, ale skoro macie ją już z głowy, to może pora na odpoczynek, aby rano być w pełni sił, żeby odebrać zapłatę?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Otóż to, powiadomiła przyjaciółkę, że weźmie pierwszą wartę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ta z zadowoleniem poszła spać, Ty zaś przez pierwszych kilka godzin nie doświadczyłaś nic szczególnego. Dopiero potem dostrzegłaś kilka postaci poruszających się jak cienie w szarówce poranka, które szybko i zwinnie kierowały się do ruin zamku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No, to już coś. Spróbowała obudzić towarzyszy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się. Lulin i Elf nie byli tym zbyt pocieszeni, najpewniej chętnie spaliby jeszcze kilka godzin, więc liczyli pewnie też na porządne wyjaśnienia, które motywowałyby Twoją decyzję.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Elf narzekać nie miał prawa, bo wcześniej stracił cholerniutki przytomność i pozostawił im całe zadanie do wykonania. Nie dając mu jednak wyjaśnień co do przebiegu misji powiedziała, co zauważyła.
‐Kilka cieni, poruszających się zbyt podejrzanie i zbyt zgrabnie jak na wieśniaków, kierowali się do ruin zamku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Uważacie, że powinniśmy to sprawdzić? ‐ zapytał Elf, chyba dość sceptycznie nastawiony.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wcześniej zatrzymał się przy nas pewien podróżnik. Podejrzany typ, starał się wypytać nas o jak najwięcej informacji. I żartował o Nekromantach, jeżeli ciebie to interesuje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Miłośnicy zwłok i ich pasjonaci… Ech, no dobrze. Sprawdzimy to. Lulin zostanie na straży obozowiska, we dwójkę powinniśmy dać sobie radę z tym, co się tam czai.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐O ile nic nas nie ogłuszy.
Sprawdziła swój sprzęt.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W odpowiedzi wymruczał coś, czego nie usłyszałaś, ale siedząca bliżej Lulin parsknęła śmiechem. Ekwipunek gotowy, podobnie jak u Elfa, który ruszył przodem w kierunku feralnych ruin.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
Ruszyła więc za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bez trudu dostaliście się w okolice zamku, teraz tylko trzeba ustalić plan, jak dostaniecie się do środka bez zwracania na siebie uwagi tych, którzy mogli znajdować się tam w zastępstwie dziesiątek, bądź też setek, małych i upierdliwych Duków.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
A podobno tę część problemu wyeliminowali. No cóż trudno, spojrzała się na Elfa, oczekując poleceń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Któreś z nas powinno tu zostać, a drugie wejść do środka. Co wolisz?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
‐Twierdzisz, że to dobry pomysł się rozdzielać?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A czemu sądzisz, że zły?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
Spojrzała się na niego, a jej wyraz twarzy mówił “czy mam przypominać to, co ostatnio się wydarzyło”.