Miasto Hammer
-
Kuba1001Taczka:
Szło Wam sprawnie, a bandyci nawet się wycofali, ale w końcu ich herszt postanowił skorzystać z najsilniejszej karty, na którą to postawił, gdy z lasu wyłonił się gigantyczny Ogr, lub Orkolog, w sumie nie masz pewności, roztrącający na bok drzewa przy pomocy dwuręcznego młota ze stali, minerału, z którego miał również hełm i elementy pancerza pokrywające lwią część ciała.
Vader:
Tym razem się udało, padł przed Tobą na kolana wciąż żywy, choć raczej nie na długo, nawet jeśli nie zadasz mu teraz dobijającego ciosu. -
-
-
-
-
Kuba1001
Taczka:
Niezbyt, a przynajmniej nie od frontu, musiałabyś spróbować zajść go z boku lub od tyłu, co jest dość ryzykowne, skoro w pobliżu kręcą się pewnie inni bandyci, na których musisz uważać, w końcu doskonale wiesz, że pozbawić życia może nawet jedna strzała…
Vader:
Jak na razie dawali sobie radę, zresztą panował tam taki tumult, że nie masz co próbować się do nich przeciskać, chyba że poczekasz, ale dwóch lub trzech chłopów straci życie, robiąc Ci jednocześnie miejsce. -
-
-
Kuba1001
Vader:
Owszem.
Taczka:
Nie było nikogo, poza Ogrem, strzelanie na ślepo do tych skrytych w lesie też na niewiele się sprawiało. Po kilku chwilach w wóz, za którym się kryłaś, uderzyło coś z potężnym impetem. Zauważyłaś, że był to jeden z najemników, Ork. W chwili, gdy myślałaś, że padł już trupem od ciosu ogrzej maczugi, która pognała go tak daleko, ten wstał, rozprostował mięśnie karku z charakterystycznym chrupnięciem i ruszył dalej do walki, z okrzykiem na ustach i bronią wzniesioną w górę. -
-
-
-
-
Kuba1001
Vader:
Prawda, ale czemu od razu zakładać najgorsze? Choć odniosłeś rany, wciąż żyjesz i masz się dość dobrze, większość chłopów również jest gotowa do walki, nie licząc kilku rannych i jeszcze więcej martwych, ale i tak, mimo strat, wydają się wygrywać.
Taczka:
Mimo usilnych prób, zabicie takiego wroga to zadanie wymagające więcej taktyki niż tępa szarża, jaką prezentował sobą Ork. Na szczęście Nord i Elf to zrozumieli, więc gdy ten pierwszy zwracał na siebie uwagę Ogra, ryzykując życiem, gdy jego broń mijała go o włos, to długouchy szybko i sprawnie wdrapał się po jego plecach, a cięcia wymierzone w gardło oraz pchnięcia w masywny kark, oczy i tym podobne, czułe, miejsca, ostatecznie po kilku minutach zabiły monstrum. Wszystko wskazuje na to, że pozostali rozbójnicy uciekli, najpewniej jeszcze przed klęską swego pupilka, który kupował im czas, choć pewnie nie zdawał sobie z tego sprawy. -
-
-
Kuba1001
Vader:
Atakując z ukrycia, od tyłu bądź zwyczajnie korzystając z bitewnego zamieszania zdołałeś zgładzić czterech oponentów, pozostałych zabili wieśniacy, choć ponieśli przy tym spore straty. Niestety, jeden z siepaczy właśnie uciekał ile sił w nogach, porzucając oręż i część pancerza, aby przyspieszyć bieg, w kierunku zamku.
Taczka:
‐ To tylko draśnięcie, ledwie zawadził mnie końcem swojej broni. – wyjaśnił Nord, rozmasowując prawą dłonią swój lewy bark. – Mogło być gorzej. Widzę, że Ty też dobrze się trzymasz? -
-
-
Kuba1001
Taczka:
‐ Gadanie. To było wspólne zwycięstwo nas wszystkich.
Vader:
Wraz ze swym orczym kompanem, już po odłączeniu się od reszty drużyny, wróciłeś do miasta. Przeszliście pomyślnie kontrolę przed miastem, a rozstaliście dopiero na głównym rynku.
‐ Na mnie już pora. ‐ rzekł Trom. ‐ Trzeba złożyć raport i tak dalej. Nic ciekawego.Nie miałeś obu celów na jednej linii, a i atakowanie zamku, gdy przeciwnik wciąż był w grze po nieudanym ataku nie było zbyt mądre, więc drugi atak, przeznaczony dla zamku, posłałeś w siepacza, tym razem z pełną skutecznością.
