Kres Nadziei

[Kubeł1001]

Kuba1001

Faktycznie, w miękkim i wygodnym łóżku sen nadszedł szybko.
Obudziłeś się wypoczęty i zadowolony, choć nie wiedziałeś, która jest godzina.

[Kubeł1001]

Omeg12

Wyjrzał na korytarz i na podstawie panującego tam ruchu ocenił, czy panuje tutaj odpowiednik dnia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Owszem, bo służba, strażnicy, Mutanty i żołnierze kręcili się po korytarzach w grupach lub osobno, właściwie w każdym możliwym kierunku.

[Kubeł1001]

Omeg12

Obszedł zamek, a przynajmniej jego część, starając się zapamiętać układ pomieszczeń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się to, ale przez cały czas czułeś czyjąś obecność, głównie nad i za sobą. Ale poza tym wszystko minęło Ci bez problemów.

[Kubeł1001]

Omeg12

Przeszło mu przez myśl, iż jakaś magiczna istota postanowiła go śledzić. Nie żeby zbytnio to go obchodziło. Skierował się do najważniejszego punktu zamku, czyli jadalni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie była pilnowana, a przypominała tą w Angbandzie, tyle że stoły były trzy. Przy bocznych zasiadali niewolnicy, sługusi i goście, a Wampiry i ich podopieczni w środkowym.

[Kubeł1001]

Omeg12

Z jakiejś świętej księgi pamiętał, że nie należy zajmować zbyt zaszczytnego miejsca przy stole, gdyż możesz zostać stamtąd wygoniony i upokorzony. Albo skończyć jako posiłek, jeśli zamieszane są wampiry. Usiadł przy jednym z bocznych stołów i zobaczył, co jest do jedzenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mięso, sery, owoce, warzywa, pieczywo, a do picia mleko, woda i piwo.

[Kubeł1001]

Omeg12

Złożył sobie prosty posiłek z mięsa i warzyw. Popił wodą, z alkoholów pijał jedynie wino, a i to tylko od czasu do czasu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Posiłek wystawny nie był, ale zaspokoił głód, a to najważniejsze, nieprawdaż?

[Kubeł1001]

Omeg12

A i owszem. Skoro już zaspokoił potrzeby wrócił do pracowni coś pomieszać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiłeś tam bez problemów. Chociaż był problem. A właściwie dwa, w postaci dwóch odzianych na czarno osób pod drzwiami, ale odwróconych do niego tyłem.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Przepraszam bardzo, mnie panowie szukają?

[Kubeł1001]

Kuba1001

I w tym momencie się odwrócili. Mieli na sobie przylegające do ciała czarne kombinezony, na ramionach i łydkach coś na kształt kolców, ale zachodzących do siebie, mieli też czerwone oczy. Każdy ściskał w dłoni długą włócznię z grotem pokrytym jakimiś małymi kolcami, a przy pasie mieli jatagany i miecze, również pokryte kolcami.
Jeden z nich skinął głową.
‐ Jest pan wzywany do naszego Mistrza. ‐ powiedział, a dziwny ton i barwa jego głosu dały Ci już niemal całkowitą pewność, że nie masz do czynienia z przedstawicielem jakiejkolwiek znanej rasy, a prędzej z Mutantem.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ W takim razie prowadźcie mnie, gdyż nie znam tutejszego otoczenia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął powoli głową i ruszył pierwszy. Jego towarzysz ustawił się za Tobą i tak odprowadzono Cię pod wielkie, dębowe drzwi, pod którymi wartę pełniło dwóch pobratymców tych, którzy Ci towarzyszą.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Powinienem tam wejść? ‐ zapytał dla pewności

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tam czeka nasz pan. ‐ potwierdził.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Dziękuję więc za odprowadzenie mnie ‐ powiedział, po czym popchnął drzwi.