Leśny Trakt
-
RadiotelegrafistaPokiwała głową niemo, za nie długo będzie musiała pożegnać ojca. Szkoda, że straciła już oboje rodziców. Matki nawet nigdy nie poznała.
‐ Żal mi ojca, był dobrym człowiekiem… Aż strach opuszczać własny dwór, człowiek na człowieka napada. Ale z tego wszystkiego i dla mnie wypłynęła nauka…‐ Stwierdziła. -
-
-
Kuba1001 Oboje byli pod sporym wrażeniem Twoich nowych zdolności, ale dostrzegłaś, że Emilida przez chwilę przypatrywała Ci się z mieszanką zdziwienia, złości i przerażenia na twarzy, ale tylko na kilka sekund, później grymas zastąpił jej normalny wyraz twarzy.
‐ Taaak… Jeśli to wszystko, panno Magna, muszę się pożegnać, miałem zamiar opuścić Twoje włości jeszcze dziś, wzywają interesy i inne sprawy. -
-
-
-
Kuba1001
‐ Uratowałem mu życie. ‐ wyjaśnił krótko, ale po chwili podjął opowieść: ‐ Polował wraz ze swoją świtą w lesie na jelenie, rysie i wilki, ale znalazł o wiele większą zwierzynę: Biesa. Mieli szczęście, że byłem w pobliżu i zraniłem potwora na tyle, aby zrezygnował, choć nie uratowałem wtedy wszystkich… Tak czy inaczej, szlachcic zaoferował mi posadę swojego nadwornego łowczego i ochroniarza, którą to przyjąłem i służę mu w tej roli kilka lat, do dziś.
-
Radiotelegrafista
‐ Niesamowite… ‐ Zachwyciła się krótkim, ale dającym do myślenia streszczeniem Argoksa. Widać było po niej, że jest naprawdę zdumiona wyczynem wojownika. Wiedziała, z nauki, czym był bies. Oprócz tego, Argoks też przypomniał jej kogoś. Syna Heśnika. Coś ponownie ją boleśnie ukłuło wewnątrz na to wspomnienie, jednak po momencie minęło:
‐ Spotkanie biesa musiało być…‐ Szukała przez setną sekundy odpowiedniego epitetu: ‐ Porażające…‐ -
-
-
-
Radiotelegrafista
Została jej jeszcze Emilida. Teoretycznie, powinna najłatwiej nawiązać z nią wspólny język, ale tylko teoretycznie. Z bliżej nieokreślonych przyczyn, młoda szlachcianka wywoływała u niej lekki strach:
‐ Dużo podróżujesz w towarzystwie ojca? ‐ Spytała, uśmiechając się lekko. Wcześniej Emilida też się do niej zwracała na “Ty” , więc chyba mogła sobie pozwolić na nieco mniej oficjalności w stosunkach z nią. -
Kuba1001
‐ Tylko w sprawach, które tego wymagają… Umowy handlowe, przyjęcia, małżeństwa… I tak dalej. ‐ wyjaśniła, uśmiechając się lodowato półgębkiem podczas wypowiadania słowa “małżeństwa,” jak gdyby nie do końca satysfakcjonowało ją to, że to Ty staniesz na ślubnym kobiercu z Gideonem, ale nie ma co się jej dziwić, zwłaszcza po opinii, jaką wyrobił sobie tutaj młody szlachcic.
-
Radiotelegrafista
Desi przecież też nie wiedziała do końca czy jej ślub z Gideonem jest do końca dobrym rozwiązaniem, ale nie miała zbytnio innego wyboru. Pozostało jej życzyć, by Emilida znalazła sobie kogoś, z kim równie przyjemnie ułoży sobie życie:
‐ Oh, musiałaś poznać więc wiele ciekawych osób! ‐ Kontynuowała rozmowę, mimo swoich przemyśleń. -
-
-
-
-
Kuba1001
Starym zwyczajem znajdowało się ono w otwartej trumnie w jednym ze skrzydeł domu, przeważnie nieużywanego, pełniącego rolę magazynu na bibeloty czy pamiątki, co się oczywiście zmieniło, gdyż teraz nie było tu nic poza trumną ze zwłokami i wieńcami kwiatów, a i całe pomieszczenie lśniło czystością.
Podobno umarli czekający na pochówek wyglądają, jak gdyby spali. Może i inni, ale nie Twój ojciec, widziałaś wyraz jego twarzy, pełen bólu i cierpienia, oraz rany, już zasklepione, mimo iż śmiertelne, a to właśnie przez nie uleciało z niego życie.
