Siedziba Gildii Magów

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Niestety? ‐ powtórzyła. ‐ Czyli chciałbyś mieć jakąś partnerkę, choćby na przelotny romans?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Każde zwierzę chce przekazać swoje geny dalej. A moje geny są świetne.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Jesteś dumny jak paw. Los chyba się pomylił, wybierając dla ciebie gatunek ‐ zaśmiała się, aczkolwiek bardzo cicho. ‐ Chociaż wcale nie wątpię w twoje słowa ‐ dodała, po czym przykucnęła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdyby orły potrafiły się śmiać, to zaśmiałby się z Tobą, ale niestety, natura im tego pożałowała.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Od dzisiaj zdobywasz przezwisko Orli Paw. O ty na to?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Niech będzie.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Więc, Orli Pawie, masz jakieś propozycje, jak mogłabym spędzić resztę dnia bez twojego narzekania, że tylko trening mi z głowie? ‐ zapytała, również zastanawiając się nad tym, co przed chwilą powiedziała. Bądź co bądź do wieczora trochę czasu było, trzeba było go jakoś wykorzystać…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Orzeł może i miał jakieś plany, może i nie miał, ale wyszło na jedno, gdy ktoś Cię zawołał.
//Tak, zaczyna się ta legendarna fabuła.//

[Kubeł1001]

Kazute

//Yay! //
Limanniel odwróciła się w stronę, skąd dobywało się nałowywanie, prostując się, ciekawa, któż to chce z nią zamienić parę zdań.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był to młody, ludzki chłopak, akolita, mający za zadani wypełniać wszelkie polecenia starszych i bardziej doświadczonych Magów, więc zapewne był tylko chłopcem na posyłki.

[Kubeł1001]

Kazute

Podeszła do niego bliżej, gestem nakazując orłowi podążać za nią.
‐‐ Co masz mi do przekazania, chłopcze? ‐ zapytala.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pani McTurns chce Cię widzieć. ‐ odparł od razu i równie szybko odwrócił się na pięcie, aby zaprowadzić Cię na miejsce.

[Kubeł1001]

Kazute

Kiwnęła głową na znak, że rozumie, po czym ruszyła za chłopakiem. Zaciekawiona zaczęła również snuć domysły, jaki jest cel wizyty u tej kobiety, przez co dla innych osób wydawała się być nieco zamyślona.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zostawił Cię pod jednymi z drzwi, aby później ukłonić się i odejść.

[Kubeł1001]

Kazute

Jak wymagały dobre maniery, zapukała w drzwi przed wejściem do środka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wejść! ‐ usłyszałaś zza przeciwnej strony drzwi.

[Kubeł1001]

Kazute

Wykonała polecenie, a gdy zamknęła za sobą drzwi, przywitała się.
‐ Dzień dobry.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Weszłaś więc do jej prywatnych komnat, których lwią część zajmowały regały zastawione książkami lub dziwnymi urządzeniami i przyrządami, których nazwy, a tym bardziej zastosowywania, mogłaś się co najmniej domyślać. Sama Elfka stała w środku magicznego kręgu wyrysowanego kredą, zaś wokół niej lewitowały rozmaite książki, które przeglądała, co chwila zmieniając je na inne, jakby czegoś szukała.

[Kubeł1001]

Kazute

Lim wolnym krokiem podeszła bliżej kręgu, jak i samej kobiety, nie zwracając zbytnio uwagi na księgi znajdujące się na regałach oraz przyrządy. Bacznie ją obserwowała, a nie doczekawszy się odpowiedzi na jej przywitanie uznała, że była po prostu zbyt mocno pochłonięta szukaniem czegoś w lewitujących wokół niej skarbcach wiedzy, dlatego niepewnie odchrząknęła, nim ponownie przemówiła.
‐ Ponoć chciała mnie pani widzieć, pani McTurns.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wytrąciłaś ją ze skupienia, co można było zaobserwować poprzez gwałtowny upadek owych ksiąg na ziemię. Natychmiast odwróciła się i spojrzała na Ciebie, a na jej ustach pojawił się niepewny uśmiech.
‐ Tak. ‐ odparła krótko. ‐ Tak, wzywałam Cię. Domyślasz się może o co chodzi? ‐ spytała, jak zwykle zadając zagadkę. Dlaczego ci wszyscy Magowie tak lubią zagadki?