Siedziba Gildii Magów

[Kubeł1001]

Kazute

Od razu przystąpiła do rzeczy. Na początku podeszła do szafy i zaczęła w niej szukać dość sporej rozmiarów torby, którą jakiś czas temu tam zostawiła, gdyż jej wówczas nie potrzebowała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nikt Ci do szafy nie zaglądał, więc wszystko było na miejscu, i znalazłaś torbę, którą chyba wypada czymś zapełnić.

[Kubeł1001]

Kazute

Użyła Magii, by torba lewitowała w powietrzu obok niej. Po tym ponownie zajrzała do szafy, by zabrać z niej wystarczającą ilość odzieży potrzebną na podróż, a następnie inne przydatne rzeczy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I w ten sposób spakowałaś ubrania, wodę, prowiant, jakieś książki, świece, linę, pochodnię i nożyk. No cóż, niewiele więcej właściwie Ci potrzeba.

[Kubeł1001]

Kazute

Odstawiła torbę obok łóżka, by następnie sprawdzić, ile mniej więcej czasu pozostało do zmroku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeszcze kilka godzin, jest dopiero popołudnie.

[Kubeł1001]

Kazute

Postanowiła odpocząć przed podróżą. Otworzyła okno, by wpuścić do pomieszczenia więcej świeżego powietrza, po czym wzięła do rąk pierwszą lepszą książkę, następnie kładąc się wygodnie na łóżku zagłębić się w lekturze, pilnując oczywiście czasu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Odpoczynek trwał te kilka godzin, choć Tobie wydawało się, że dużo mniej. A później nastał czas i pora było się zbierać.

[Kubeł1001]

Kazute

Elfka nie chciała się spóźnić, więc odłożyła książkę z powrotem na półkę, po tym zamknęła szczelnie okno, by następnie zabrać spakowaną wcześniej torbę. Gdy stanęła w progu drzwi, obrzuciła swój pokój przelotnym spojrzeniem przez ramię. Nie minęła dłuższa chwila, a zamknęła za sobą drzwi, wychodząc na korytarz oraz idąc dalej na miejsce zbiórki przed bramą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najwidoczniej ktoś się jednak spóźnił, ale tym razem nie byłaś to Ty, ale reszta grupy. No, ale chociaż orzeł był!

[Kubeł1001]

Kazute

Podeszła bliżej swojego pierzastego przyjaciela i kucnęła przy nim, jeśli ten był na ziemi.
‐ Zamierzasz mi towarzyszyć podczas podróży? ‐ zapytała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A czy uważałaś, że będzie inaczej?

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Możliwe. W takim razie… Gotowy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał łebkiem w odpowiedzi.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Ach, jeszcze coś. Gdyby spotkało nas jakieś niebezpieczeństwo, postaraj się nie umrzeć ‐ dodała, będąc całkowicie poważną.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Niebezpieczeństwo to moja rutyna. Zapomniałaś? ‐ odrzekł, a później odwrócił głowę, aby powiedzieć: ‐ Zdaje się, że nadjeżdżają.

[Kubeł1001]

Kazute

Wyprostowała się i odwróciła w ich stronę, nic już nie mówiąc.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu zauważyłaś, że jeźdźców było dokładnie trzech, a z tego co się orientujesz są to: Elf, Hobbit i Worgen.

[Kubeł1001]

Kazute

Teraz po prostu czekała, aż oni w końcu nadjadą. Mogła im też po prostu pomachać, lecz tego nie zrobiła, nie widziała w tym większego sensu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I rzeczywiście, w końcu podjechali: Elf i Worgen na koniu, Hobbit na kucyku. Był też jeden dodatkowy koń prowadzony przez Worgena, zapewne dla Ciebie.
Hobbit odziany był bardziej jak szlachcic niż podróżnik czy poszukiwacz przygód, choć dysponował buzdyganem z pozłoconą rękojeścią. Jednakże Twoją uwagę bardziej przykuł jego wisiorek, złoty łańcuszek z okazałym rubinem, jaki nosił na szyi. Z trudem oderwałaś od niego wzrok, aby przenieść go na Worgena.
Worgen był niezwykle postawnym przedstawicielem swej rasy, odzianym w lekki pancerz oraz płaszcz z kapturem. Swoje futro w okolicach brody spiął w dłuższe i krótsze warkoczyki, zaś na szyi dumnie nosił naszyjnik z rzemienia, na którym wisiały kły najróżniejszych zwierząt, ale pewnie nie tylko. Jego koń zaopatrzony był w sakwy, w których spoczywały pułapki wszelkiej maści, sieci, przynęty, kusza dwuręczna, zapas bełtów oraz tarcza. Sam trzymał za paskiem dwa noże myśliwskie z ząbkowaną klingą, które dla Ciebie przypominały sztylety lub krótkie miecze, zaś przez plecy miał przewieszony wielki miecz.
Ostatni członek tria, Elf, ubrany był w skórzaną zbroję z elementami płyty oraz zielony płaszcz z kapturem. O ile Worgen miał go na głowie, to Elf już nie, więc doskonale widziałaś jego przystojną twarz, długie do ramion blond włosy i bursztynowe oczy. Jak każdy Elf, dysponował kołczanem pełnym strzał i łukiem, poza tym nad kołczanem wisiały dwa sztylety, a przy pasie posiadał dwa miecze jednoręczne, które kunsztem wykonania i zdobieniami dalece przewyższały uzbrojenie towarzyszy.