Trujący Szczyt

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Smolił resztki sieci, zostawiając je na łodzi, jednak wziął harpun oraz wędkę. Te narzędzia zawsze się przydają.

Po tym, zeskoczył na skały i spróbował wciągnąć lódź nieco dalej na skały, by ta nie odpłynęła. Jeżeli nie był w stanie, wtedy z sieci Turena sporządził linę i przycumował “Kurtyzanę” do skał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie byłeś jej w stanie ruszyć, ale zacumowanie jej za pomocą sieci to ich marnowanie, łódź wbiła się w ostre czubki tak bardzo, że mało prawdopodobne, żeby gdzieś się stąd ruszyła, chyba że w wyniku gwałtownego przypływu, odpływu czy sztormu, ale w takim wypadku i Twoje sieci nic by nie zdziałały.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Więc dał sobie spokój z cumowaniem i przeszedł na stały ląd, gdzie kilkukrotnie się rozejrzał. Następnie złożył dłonie w trąbkę i krzyknął:
‐ Turen! Drogomir! ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Za najbliższy stały ląd mogłeś uznać owe poszarpane skały, zaś Twoje wołanie nic nie dało. Może warto byłoby ponowić próbę na brzegu wyspy, oddalonym od łodzi jakieś kilkadziesiąt metrów?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Tak, to dobry pomysł. Kroczył po skałach, aż na brzeg. Tam rozejrzał się i nawołał towarzyszy, składając dłonie w trąbke:
‐ Turen! Drogomir! ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ja Ci zaraz utrupię tę postać, przysięgam ._.//
Za daleko nie kroczyłeś, bo po kilku metrach drogi, podczas której boleśnie skaleczyłeś swoje stopy o ostre czubki głazów, nie miałeś już gdzie iść i teraz jedyną opcją jest popłynięcie na wyspę.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//Czemu? Lubię Morzywała, acz mam już pomysł na kolejną postać//

Powoli zanurzył się w wodzie i machając zamaszyście rękoma, płynął w kierunku samej wyspy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mając w dłoniach wędkę i harpun szło to dość opornie, ale na szczęście byłeś dobrym pływakiem, a i prąd niósł Cię w stronę wysypy, która nie była zbyt daleko, więc sprawnie wyszedłeś przemoczony na brzeg, tylko trochę zmęczony tym przedsięwzięciem.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Trzeba będzie rozpalić jakieś ognisko, gdy w nocy temperatura spadnie, a ubrania Morzywała wciąż będą przemoczone, choróbsko złapie go jak nic. Na razie darował sobie poszukiwanie towarzyszy, i rozejrzał się za jakimś chrustem w pobliżu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Biorąc pod uwagę fakt, że za plażą, która miała szerokość kilku, góra kilkunastu, metrów rozciągała się bujna dżungla, która porastała niemalże całą wyspę, nie licząc wierzchołku i stoku góry w jej centrum, to nader łatwo znajdziesz jakiś opał, bo co mogłyby Ci niby zrobić te rośliny? W końcu są roślinami, prawda?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//Chyba ucięło Ci post//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Edytowane.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Prawda, rośliny nic nie robią, najwyżej smakują, akompaniując pyszną, obiadową rybę. Wkroczył do dżungli, zbierając zeschłe gałązki, kawałki kory i inne, łatwopalne materiały

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zeschłych gałązek brakowało, ta dżungla wręcz tętniła życiem, udało Ci się jedynie za pomocą harpuna zdrapać nieco kory z jakichś drzew i nic więcej. Najwidoczniej aby uzyskać materiał musiałbyś jakoś powalić któreś z tych drzew lub harpunem pozbawić go całych gałęzi.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Trochę szkoda tępić dobry harpun na drewnie, ale jak mus ‐ to mus. Spróbował wspiąć się na drzewo i stamtąd obłupać je z gałęzi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się, a z miejsc, które przypominały Ci rany, sączył się jakiś mlecznobiały sok… Niemniej, nazbierałeś chrustu i właściwie rychło czas, bo zapadnięcie zmroku jest teraz kwestią kilku chwil.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Dziwne, ten biały sok to musi być jakaś lokalna żywica…

Wyżłobił małą dziurkę w drewnie, a dookoła obrzucił to suchymi drzazgami. Wtedy wziął patyk i zaczął nim energicznie kręcić w drewnie, chcąc rozpalić ogień.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nikły płomyk, który był efektem Twoich trwających wiele minut starań, był doskonale widoczny, gdyż w chwili, gdy skończyłeś, było już kompletnie ciemno.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nie sztuką jest rozpalić ogień, a go utrzymać…

Dołożył do ognia i postarał się zwiększyć płomień tak, by można było to nazwać ogniskiem. Jeżeli mu się to udało, to ściągnął z siebie ubrania, położył je tak, by się wysuszyły, a sam ułożył się blisko ognia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się zrobić to wszystko, jednakże do pełni szczęścia i sukcesu sporo Ci jeszcze brakowało, ponieważ zaczynałeś odczuwać dojmujący głód i pragnienie, a także słyszałeś wiele dźwięków, gdy nocna fauna obudziła się do życia, które przyprawiały Cię o gęsią skórkę, a niekiedy prawie i o zawał serca.