Trujący Szczyt

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Czyli są raczej bezpieczne…To dobrze. Zaczął zbierać twarde liście i obkładać nimi szałas, by zrobić dach.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Niosę wiadomość do Nagów. Gdyby nie była ważna, to bym im nie przeszkadzał. Jednakże muszę wręczyć im to osobiście i natychmiastowo otrzymać wiadomość. Spieszy mi się, dlatego wam przeszkadzam. Jeszcze Zbrojni i Rycerze Śmierci czekają, a po nich jeszcze inni…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Miałeś to szczęście znaleźć kilka, które opadły stosunkowo niedawno, a każde miało przynajmniej metr długości, więc z ich pomocą dość szybko zmajstrowałeś kawał porządnego dachu.
Vader:
Milczał, trawiąc podane informacje i czekając na ich dalszą część, próbując pewnie też zapamiętać jak najwięcej istotnych faktów.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Dobra, tu może pobyć do czasu, gdy nie zmontuje łodzi i wróci do rodziny. Poszedł do miejsca z jagodami, po czym zaczął je zbierać do mieszka, w którym wcześniej miał suchary.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Muszę się spotkać z przywódcą Nagów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Napełniłeś go do połowy, dalsze zbieranie przerwał Ci w równym stopniu brak jagód jak i donośne przekleństwa ze strony brzegu morza, jakby znajome… Ale może to od tej samotności powoli zacząłeś już tracić zmysły?
Vader:
‐ Może i tylko prosty ze mnie pirat, ale zdaję sobie doskonale sprawę, że on nie lubi gości, zwłaszcza tych nieproszonych, a Ty chyba się do takich zaliczasz…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nie, zmysły nie mogą go kłamać. Zaczął się powoli skradać w stronę odgłosów, nasłuchując ich i obserwując otoczenie. Nie zbliżał się, cały czas pozostając w ukryciu. Chciał tylko potwierdzenia rzetelności swego umysłu. Harpun trzymał w gotowości.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐To teraz pomyśl, ile razy dostaje on oficjalne zaproszenie stawiające go na równi z innymi przywódcami państw i organizacji.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Rzeczywiście widziałeś człowieka nad brzegiem, który klął siarczyście stojąc na nadbrzeżnych skałach i uderzając w mnie z furią czymś, co kiedyś mogło być jakimś narzędziem, na przykład wędką czy harpunem, lub bronią drzewcową, taką jak włócznia.
Vader:
‐ Pewnie niewiele.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//Stawiam moje wąsy, że nawala skałę mieczem//

Nikogo, oprócz tego faceta nie było w pobliżu?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Właśnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
//Aaa, flashbacki! Chociaż nie, to dobre flashbacki.//
Nikogo widocznego lub w zasięgu wrogu.
Vader:
‐ No to co? Wygadałeś się, już Ci lepiej i zostawisz nas teraz w spokoju?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ta, tylko wskaż drogę.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zaczął się powoli do niego zbliżać, uważając na swoje kroki, starając się skradać jak najciszej. Harpun miał przed sobą, gotowy do obrony. Jeśli udało by mu się zakraść aż pod same plecy furiata, przyłożyłby harpun do jego skóry i krzyknął:
‐ Puść to co trzymasz! ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Niemalże od razu wskazał na najwyższą, bo jedyną górę na wyspie, a że wcześniej wykazywał sporo instynktu samozachowawczego i rozsądku, to teraz pewnie mu się nie odwidziało i nie miał zamiaru Cię zdradzić.
Radio:
‐ Kuwa, ja pie**olę, jeszcze mi tu tego kuwa brakowało, jasny chj by to kuwa strzelił! ‐ wydarł się mężczyzna, ale wzniósł dłonie w górę.
Po chwili zdałeś sobie sprawę, że ta tyrada przypominała nieco przekleństwa Drogomira. Tak jak i głos, Drogomir miał podobny. Czyżby to rzeczywiście on?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ku*wa, Drogomir?! ‐ Zapytał.nieco podniesionym głosem. Cały czas jednak przykładał mu harpun do pleców.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tja, dzięki.
Ruszył dalej, tym razem w poszukiwaniu jakiejś ścieżki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kuwa, ja. ‐ odparł pewnie, w końcu chyba tylko co do tego miał tak niewzruszoną pewność. ‐ Kuwa, szefie?
Vader:
Najrozsądniej byłoby spróbować obejść wyspę wzdłuż plaży i wypatrywać takowej, niż wejść w dżunglę byle gdzie i liczyć na sukces dzięki metodzie na chybił‐trafił.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli ruszył dalej plażą.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Kuwa, ja. ‐ Cofnął harpun od pleców Drogomira, i gdy ten obrócił się do niego:
‐ Kuwa, nigdy nie myślałem, że będę tak się cieszył na widok twojej mordy. ‐ Rzucił pół żartobliwie, pół serio.