Trujący Szczyt

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ku*wa, Drogomir?! ‐ Zapytał.nieco podniesionym głosem. Cały czas jednak przykładał mu harpun do pleców.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tja, dzięki.
Ruszył dalej, tym razem w poszukiwaniu jakiejś ścieżki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kuwa, ja. ‐ odparł pewnie, w końcu chyba tylko co do tego miał tak niewzruszoną pewność. ‐ Kuwa, szefie?
Vader:
Najrozsądniej byłoby spróbować obejść wyspę wzdłuż plaży i wypatrywać takowej, niż wejść w dżunglę byle gdzie i liczyć na sukces dzięki metodzie na chybił‐trafił.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli ruszył dalej plażą.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Kuwa, ja. ‐ Cofnął harpun od pleców Drogomira, i gdy ten obrócił się do niego:
‐ Kuwa, nigdy nie myślałem, że będę tak się cieszył na widok twojej mordy. ‐ Rzucił pół żartobliwie, pół serio.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Podczas swego marszu, po jakieś godzinie, dostrzegłeś coś, co było ostatnim, czego się tu spodziewałeś: Miasto. Prawdziwe, murowane gwarne miasto z własnym portem i nadbrzeżem…
Radio:
‐ Myślałem, że tylko ja ocalałem, wyrzuciło mnie gdzieś na plaży… Co to w ogóle za wyspa? Jesteśmy tu sami czy co?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Na ile procent halucynacja, to miał to w głębokim poważaniu. Ruszył tam.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Bo ja wiem? Też myślałem, że jestem tu sam, póki Ci piraci, od pięcu ku*ew, nie próbowali ze mnie zrobić szaszłyka. ‐ Podrapał się po głowie ‐ Ty, skoro nas dwóch tu wyrzuciło, to może Stary też tu gdzieś jest? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
O dziwo, w mieście nie było żadnych strażników, wkroczyłeś niemalże jak do siebie. O wiele większa konsternacja ogarnęła mieszkańców, przede wszystkim Wróżków i nieco Nagów, gdy zobaczyli kogoś, kto nie był przedstawicielem ich ras ani kaprem w ich służbie.
Radio:
‐ Nie widziałem go, nawet łodzi nie widziałem, obudziłem się na plaży z mordą pełną piasku i tyle tego było.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Mnie, razem z “Kurtyzaną” wypieprzyło na brzeg. Bidulka, jest cała podziurawiona. Oprócz obudzenia się z mordą w piachu, i napieprzania w skałę, spotkałeś coś, co mogłoby nam pomóc w wydostaniu się stąd? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kraby, całkiem smaczne. Ale poza tym nic.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wyglądał tu ktoś na jakiegoś ważniaka?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ja znalazłem jagody, chyba jadalne. No i znalazłem miejsce, gdzie możemy się tymczasowo zatrzymać, aż nie wymyślimy, jak się stąd zabrać. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Wszyscy byli odziani o wiele bogaciej niż mieszczanie w innych miastach, a przynajmniej Wróżkowie, Nagowie najwidoczniej nie przepadali aż tak za przepychem. Mimo to dostrzegłeś przebijających się przez tłum postawnych Nagów, odzianych w skórzane i metalowe pancerze, zbrojnych w długie włócznie, tarcze zakładane na przedramię i zakrzywione miecze. O dziwo, eskortowali nie swego pobratymca, ale jednego z niskopiennych, który bogactwem swego stroju, biżuterii i dodatków bił na głowę resztę tu obecnych.
Radio:
‐ No to idziemy, nie będziemy tu stać jak te kretyny, co nie, kapitanie?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ta, idziemy. ‐ Machnął na Drogomira dłonią by ten za nim podążył, po czym sam udał się do miejsca, w którym postawił szałas.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szedł dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Trafiliście tam bez problemu, sam szałas niezbyt się zmienił przez ten czas, gdy Cię nie było.
Vader:
Niezbyt daleko, jeśli chodzi o ścisłość, to ledwie kilka kroków, gdyż uzbrojeni Nagowie otoczyli Cię, a mieszczanie rozpierzchli się do swoich domów lub innych części miasta. Tak czy inaczej, strażnicy wyglądali na takich, jacy się nie patyczkują i potrafią zrobić słuszny użytek ze swojego oręża.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ No…To rozgość się, czy coś. W sumie, musielibyśmy go trochę powiększyć, nie? ‐ Podrapał się za głową.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Opuścił topór i się o niego parł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
‐ No ja szefa lubię, ale nie aż tak.
Vader:
‐ Masz tupet równie wielki jak to toporzysko, że ośmieliłeś się tu przyjść. ‐ powiedział butnie Wróżek, pewien że ochronę zapewnią mu jego Nagowie, ale sam mógł przecież mieć niejednego asa w rękawie…