Trujący Szczyt

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Ale… jakie zdanie? — Morzywał był kompletnie zdezorientowany. On nawet nie zdążył wyrazić żadnego zdania, jak mógł je zmienić?!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Za godzinę celę zaleje woda z przypływu, więc lepiej przessstań ględzić, tylko odpowiedź! ‐ syczał nieustępliwie Nag, chcąc wywrzeć na Tobie presję. Trzeba przyznać, że dość skutecznie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ Kedy ja nie wiem o co chodzi! Prawdę mówię! ‐‐ Odkrzyknął szczerze Morzywał. Kłamać będzie dopiero kiedy zajdzie najwyższa konieczność, bo wiedział, że oszustwa daleko człowieka nie prowadzą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taka odpowiedź go nie usatysfakcjonowała i po chwili z powrotem zamknął klapę, zostawiając Cię samego i zdezorientowanego. Być może chodziło mu to, że podawałeś się za zwykłego rybaka, co oni uznali za kłamstwo i przykrywkę, bowiem byłeś w ich mniemaniu jakimś szpiegiem z kontynentu?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Może tak być… A! O to im chodziło! Cholera, ale co on im ma powiedzieć? Że jest szpiegiem jakiegoś Lorda czy inne wsio?

[Kubeł1001]

Kuba1001

To oni właśnie o Tobie myślą, ale raczej wątpliwe, żeby właśnie to chcieli usłyszeć, choć to i tak lepsze niż mówić prawdę.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— A jakie zdanie mam zmienić?! Jak wam powiem wszystko, to mnie wypuścicie?! — Krzyknął w stronę klapy po chwili namysłu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Odpowiedzi brak, a poziom wody w celi zaczął się coraz bardziej podnosić. Dopiero, gdy sięgała ona Twoich kolan, klapa ponownie się otworzyła, a później ukazała się w niej głowa Naga, tego samego co wcześniej, choć teraz o nic nie pytał, a jedynie smakował powietrze rozwidlonym językiem i czekał, wpatrując się w Ciebie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Powiem wszystko! — Jęknął żałośnie. Chyba musiał odegrać trochę szopki, jeżeli mają go wyciągnąć z tej topieli.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową bez słowa i po chwili inny Nag zszedł na dół, uwalniając Cię i każąc wejść na górę po linie, którą zrzucono z klapy w suficie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Roztarł prędko dłonie i obolałe nadgarstki, po czym chwycił za linę. Zaczął się wspinać w miarę swoich możliwości.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się dostać odpowiednio wysoko, żeby dalej wciągnęli Cię Nagowie. Na górze, wilgotnym, ponurym i ciemnym lochy, skrępowali Ci sznurem ręce w nadgarstkach za plecami i wyprowadzili w eskorcie czterech uzbrojonych we włócznie i maczugi wojowników.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//"Na górze, wilgotnym, ponurym i ciemnym lochy, skrępowali Ci sznurem ręce w nadgarstkach za plecami i wyprowadzili " Nie do końca rozumiem. //

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zamień “lochy” na “lochu” i powinno zaskoczyć.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//Czyli rozumiem, że znalazłem się w jakimś lochu? //

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Nie, w cesarskim pałacu. W ogóle skąd to pytanie?//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

// Słuchaj, najpierw piszesz, że z szpary sączy się światło, a potem, że na górze jest loch. Z tego co mi wiadomo to lochy światła nie dają. Czyli tak ‐ Wyciągnęli go z dziury, ale na górze też zaś jest jakaś dziura, ta? //

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Teraz jesteś w lochu, wcześniej byłeś w jednej z jego komnat. Nie wiem czemu niby tutaj nie może być światła, więc przestań w końcu mnie wku*wiać i szukać dziury w całym, a zacznij grać.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

// I tak długo wytrzymałeś, Fatalisto. //

Co miał zrobić? Smętnym krokiem dał się im poprowadzić. Walka z czterema naraz byłaby niczym innym niż samobójstwem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Proszę zostawić mi Kubusia w spokoju.//
Musiałeś wchodzić po schodach na górę, ale im wyżej się znajdowałeś, tym było tam jaśniej, a powietrze było świeższe i bardziej rześkie. Ostatecznie zaprowadzono Cię do niewielkiej i ciemnej sali, gdzie chyba zostałeś sam, choć nie miałeś pewności ‐ było tu tak ciemno, że nie widziałbyś wyciągniętej przed siebie dłoni, o ile, rzecz jasna, mógłbyś je w ogóle wyciągnąć.