Miasto Hunder

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wyszedł przed tłum przyglądając się im, czekał aż się ustawią w jakiejś rozsądnej formacji .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ustawili się w dziesięć szeregów, każdy po 12 ludzi.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Dobra słuchajcie mnie, zaczniemy od tego że nie wyciągnąłem was z więzienia bez powodu, może zacząłbym władzę od amnestii ale nie od wyciągania morderców i bandytów . Jednak wiem że przydacie mi się bardziej tutaj niż gnijąc po więzieniach, mam zamiar wyruszyć na podbój niezamieszkanych terytoriów . A jeśli będą zamieszkane to cóż… zajmiecie się tym żeby nie były . Będziecie mogli brać wszystko co tam znajdziecie a po mojej kampanii będziecie wolni .‐ spojrzał po twarzach ‐. Jeśli jednak którykolwiek z was spróbuje dokonać po raz kolejny zbrodni za którą został wsadzony to skończy z długą i bolesną śmiercią . Ten kto przystaje na ten układ niech wykona krok w lewo .

[Kubeł1001]

Kuba1001

120 ludzi zrobiło krok w lewo.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Haha ! Widzę że się wam podoba . No dobra, teraz was odprowadzą a jutro ruszamy na tą wyspę .‐ Spojrzał na strażników ‐. Możecie ich zabrać !

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kiwnęli głowami i zaczęli zaganiać więźniów do wozów, a te wkrótce potem pojechały do więzienia.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Baron rozejrzał się za jakąś karczmą, byle jaką .

‐ Masz zamiar się dzisiaj oświadczyć czy skoczymy na piwo ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Właściwie to miałem to zrobić teraz. Więc wypij też za mnie, za moją nową żonę, jej córki i nasze przyszłe dziecko.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Będę twoją przyzwoitką żebyś aby nie przesadzał jak się zgodzi .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kiwnął głową i poszedł do karczmy, w której zakwaterowali się wszyscy Twoi ludzie i trzy kobiety.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Baron ruszył za nim, aż do samego końca ich wyprawy ‐ pokoju kobiet .

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Masz zamiar tam wejść ze mną? ‐ zapytał Walon pukając do drzwi.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ No pewnie ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Walon miał coś powiedzieć, ale za drzwiami rozległ się głos mówiący:
‐ Proszę.
Walon nie zwlekając wszedł do pokoju.

[Kubeł1001]

Bilolus1

A za nim niczym cień wkroczył Baron .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Córki stały pod oknem przypatrując się morzu, a matka siedziała na łóżku.
‐ Mam pewne pytanie. ‐ powiedział Walon do kobiety wyjmując powoli szkatułkę z pierścionkiem.
‐ Tak? ‐ zapytała.
‐ A więc… Wyjdziesz za mnie? ‐ zapytał prosto z mostu klękając na jedno kolano, spuszczając głowę i pokazując jej pierścionek.
Zarówno kobieta jak i córki stały jak wryte i nie mogły wykrztusić słowa.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Gorin tymczasem stał przy drzwiach i widząc ich reakcję cieszył się że broda zasłania jego szeroki uśmiech .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kobieta otrząsnęła się z szoku i powiedziała:
‐ Ja… znaczy… oczywiście! ‐ powiedziała biorąc pierścionek i wkładając go na palec .
Walon wstał, a ona wpadła mu w ramiona.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Gdy usłyszał zgodę uśmiech był jeszcze szerszy, powoli wyszedł z pomieszczenia żeby nie torować im drogi jeśli chcieliby wyjść .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Walon zbył Ciebie i córki ruchem ręki. Mieli chyba coś do obgadania. A potem spędzą pewnie długą noc.