Miasto Trenten

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Trudno nie usłyszeć. Jeśliś tak na poczekaniu udolnie piosnki kreujesz to zdolnyś ‐ postanowiła dopasować się do sposobu mówienia poety i tonu jego głosu, który mocno ją bawił‐ Czegóż żeś się tak mnie mój panie zląkł? ‐ toporność z jaką jej to przychodziło równała się jedynie z jej pewnością siebie i samozadowoleniem

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Nie zląkłem się, o nie. Jedynie niezmiernie zaskoczony byłem tym dotykiem. ‐ Zmieszał się nieco. ‐ Dziękuję za uznanie mych przyśpiewek. Zechciałaby dama towarzyszyć mi w wykonaniu ich dla zacnych, karczemnych gości? ‐

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Jasne, czemu nie ‐ niepomiernie zaskoczona Ghyta była absolutnie pewna, że sprawa się rypnie, ale nie miała zamiaru stchórzyć ‐ Wszak każdy śpiewać chce. Jeno słów a i dźwięków nie znam, a nie chcę, by karczmarz na bruk nas wyrzucić postanowił za kakofoni tworzenie. Możewięc posłucham pierwej, a potem dopiero w dułecie wystàpimy
//Czemu jeno brzmi mądrzej od ino?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ni melodia, ni słowa w tej roli ważne. Tylko rytm, czysty i regularny. ‐ Wyjął z torby kociołek podróżny i zaczął wystukiwać nim rytm, używając do tego strzały. Po chwili podał kociołek Ghytcie.
‐ Spróbuj powtórzyć. ‐

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐O, to jak taniec albo szermierka‐ wyraźnie się ucieszyła i spróbowała. Efekt był na pewno głośny, co do rytmu szału me ma ale wstydu też nie
// Chyba że Kuba powie inaczej

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//To czekamy na Kubę.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

// /_(`•€•)| Rozkaz!

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Mam to szczerze gdzieś (w sensie rytm i całą resztę walenia o gar), więc kontynuujcie beze mnie.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Dobrze, nawet niezgorzej, tylko trochę wprawy trza. Będziesz wystukiwała tak rytm przez cały czas, gdy ja będę grał na miłej mi mandolinie, dobrze? ‐

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Ay‐ zasalutowała sprężyście strzałą

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Poszedł w jakieś dogodne miejsce, skinął Ghycie i zaczął grać oraz śpiewać dla gości w karczmie:
‐ Mój karczmarzu, byłeś mi naprawdę miły,
Mój karczmarzu, wiesz, że byłeś mi jak dar
Dałeś mi strawę, dałeś mi pokój
Dałeś mi zagrać, dałeś mi spokój.
Złota nie dałeś, złoto wziąłem sobie sam.‐ Rozpoczął śpiewać już głośniej, korzystając z pełni swych umiejętności.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak na razie nie wzbudziliście tym duetem jakiejś szczególnej euforii wśród zgromadzonej klienteli, ale na pewno wzbudziliście jej zainteresowanie, w końcu byliście pierwszymi muzykami tutaj zatrudnionymi od lat, jeśli nie od początku istnienia tego przybytku.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Mój karczmarzu, przyszedłem do Cię z biedy
Nakarmiłeś, byłeś mi miły niczym dar.
Dałeś mi strawę, dałeś mi pokój
Dałeś mi zagrać, dałeś mi spokój.
Złota nie dałeś, złoto wziąłem sobie sam. ‐ Śpiewał dalej, w rytm kotła Ghyty.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Teraz słuchali Was, w mniejszym lub większym stopniu, wszyscy bywalcy karczmy, ale jak na razie nie przemawia do nich to na tyle, aby ciskać Wam złoto pod nogi.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ghyta, nie zmieniając bicia, syknęła ‐ Oni chcą się bawić, a nie takie smęty, coś skocznego, zabawnego i może trochę sprośnego!

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Spojrzał na nią z błyskiem w oku i uśmiechnął się enigmatycznie:
‐ Niech tak i będzie. ‐ Po czym przerwał pieśń i zaśpiewał głośną i żwawą, naprędce wymyśloną piosenkę:

*‐Co w tej karczmie tak cicho, nudno i smutno?
Bez muzyki przez życie to trudno!
Hej ha, hej ha, hej ha!
Bez muzyki przez życie trudno!

My ten przybytek rozbujamy,
Do tańca i zabawy ochoty damy!
Hej ha, hej ha, hej ha!
Do tańca i zabawy ochoty damy!

Co tu smęt i milczenie w około!
Bawmy się wszyscy, tańczmy w koło!
Hej ha, hej ha, hej ha!
Bawmy się wszyscy, tańczmy w koło! ‐
*

Śpiewając, energicznie podskakiwał i tupał nogą. Przy okazji, zrzucił swój kapelusz przed siebie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//A to czyje?//
Podziałało, wzbudziliście ogólną wesołość w karczmie, objawiającą się nuceniem pod nosem, stukaniem butami lub palcami o blat stołu do rytmu czy też prostym uśmiechem na twarzy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

// Sam wymyśliłem//

‐ Panie karczmarzu, lej Pan wina!
Na to wino cieknie ślina!
Hej ha, hej ha, hej ha!
Na to wino cieknie ślina! ‐ Zaczął tańczyć między stołami, lawirując wraz z swoją mandoliną.

‐ Piwa też nie żałuj, polewaj i lej!
A kto pijany, temu jeszcze dej!
Hej ha, hej ha, hej ha!
A kto pijany, temu jeszcze dej!‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ponownie zdobyłeś serca klientów, którzy chyba naprawdę liczyli, że dzięki tej prostej iw padającej w ucho przyśpiewce dostaną darmowe piwo, wino lub inny alkohol.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ *A wy, klientela, skąpaczyny!
Dajcie złota dla karczmarza‐biedaczyny!
Hej ha, hej ha, hej ha!
Dla karczmarza biedaczyny!

Chodźcie ze mną w tan, damy i dziewczyny!
Poskaczemy, całą noc tu przetańczymy!
Hej ha, hej ha, hej ha!
Całą noc tu przetańczymy!*‐ Doskoczył do jakiejkolwiek dziewczyny i zakręcił się przed nią wdzięczne z mandoliną.