Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

FD_God

Jako że był najsilniejszym w bandzie to nie powinien mieć problemu z przeniesieniem małej brzozy na swoim barku na polankę zaraz obok. Takową na miejscu dodatkowo pokroił jeszcze kilka razy by zrobić z tego zarówno siedziska jak i dać je do ognia przy którym będą ucztować.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Brzoza byłaby dość ciężka dla zwykłego człowieka. Ale Ty w końcu nie byłeś zwykłym człowiekiem więc przetransportowanie brzozy na polanę i pocięcie jej na większe i mniejsze kawałki nie było trudne.

[Kubeł1001]

FD_God

Zatem gotowe pocięte kawałki brzozy ustawił niczym stołki w barze, które miałyby być wokół ogniska i sam przy jednym zasiadł czekając na resztę ferajny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Ci akurat długo nie wracali i nic na niebie czy na ziemi nie mówiło o tym, że mają zjawić się w najbliższym czasie.

[Kubeł1001]

FD_God

No to pozostaje mu tylko czekać, miał chociaż nadzieję, że się jak głupi nie rozdzielali. Odczepił od swojego pasa topór, po czym zagwizdał by jego ogar podszedł do niego, wyjął z uzdy zwierzęcia osełkę i zaczął nią ostrzyć topór czekając na swoich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Nadal nie wracają. Ale Ty usłyszałeś stukot końskich kopyt. Nie mogłeś określić skąd.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Hmm… Kłopoty?‐ Rzekł, po czym wstał i dobył pawęży ze swych pleców, drugą ręką chwycił mocniej swój topór i postanowił obejrzeć się na wszystkie strony, raczej kawaleria nie miałaby do niego najlepszego dostępu, bo ciężko przebić się przez gęsty las.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Z zarośli przed Tobą wybiegł koń. Poraniony, z kilkoma strzałami w lewym boku. Miał też siodło ze strzemionami na grzbiecie. A w jednym ze strzemion była noga jeźdźca. A sam jeździec był wleczony przez konia po ziemi i ewidentnie martwy.

[Kubeł1001]

FD_God

‐To nie mogli być moi chłopcy, moi kusze mają…‐ Udał się więc powoli w stronę zarośli przechodząc przez nie z wystawioną przed siebie pawężą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po dłuższym przedzieraniu się przez chaszcze zauważyłeś kolejną polanę w pobliżu gościńca. Twoi ludzie kryli się za drzewami czy pniakami, a z wspomnianej już drogi nadchodzili żołnierze w niebieskich zbrojach uzbrojeni w łuki, kusze, miecze i włócznie, a także mający tarcze i lance kawalerzyści.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Mogli mnie przynajmniej o tym zawiadomić…‐ Pomyślał sobie, po czym podszedł bliżej swoich nadal trzymając przy sobie pawęż z toporkiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Nie mogłeś się zbytni zbliżyć ze względu na na strzały i bełty, którymi zasypali Cię żołnierze.

[Kubeł1001]

FD_God

Zatem trzeba było im na przeciw wystawić pawęż i udać się za jakąś twardszą osłonę w postaci w miarę grubego drzewa czy skały.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Skałą była jakieś trzy metry przed Tobą.
Bóbr:
W końcu dotarłeś na spalone równiny Plugawych Ziem.

[Kubeł1001]

FD_God

Chrzanić jak daleko była, ważne że nie stali przy niej właśnie ci wojacy. Podbiegł do skały trzymając przed sobą pawęż, a stając za tą czekał aż jego ludzie lub przeciwnik coś zrobią.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Przez plugawe ziemię zaczął iść do miasta ur starając się omijając niebezpieczeństwa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Kawaleria wroga szykuje się do ataku, piechota ustawia się przed łucznikami i kusznikami, a oni ostrzeliwują Twoich ludzi. Ci czasem odpowiadają ogniem, ale z marnym skutkiem.
Bóbr:
Miasto Ur leży niemal w centrum owych Plugawych Ziem więc podróż nie zajmie Ci kilku godzin. Zwłaszcza po pustkowiu, w palącym słońcu i o małych zapasach wody.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ustawić się przy mnie, ku*wa mać! Pawęże na przedzie, kusznicy strzelać zza nich!‐ Wykrzyczał owe rozkazy czekając aż jego ludzie prędko do niego podejdą i uformują szyk.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Mimo tam się wybrał. Starając się oszczędzając wodę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Szyk został uformowany, ale przeciwnik ma ogromną przewagę liczebną.
Bóbr:
Jak na razie przeszedłeś 20 kilometrów, masz 40% zapasów wody jakie zabrałeś i jesteś po środku niczego, znaczy się spalonego pustkowia.