Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir
‐Czy ktoś chce go pomścić?

Rycerz
Zbliżył się, ale nie zamierzał pozostawać bezbronnym. Lekko opierał się na swoim mieczu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Brak odpowiedzi i śmiałków sygnalizuje, że chyba nie.

//Ale zszedłeś wcześniej z gada czy niekoniecznie?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
///Yup.

Wampir
‐Zabrać swoje rzeczy, ruszacie za kwadrans.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Koczownik podał Ci lunetę i wskazał na miasto.

I rozbiegli się, zapewne aby zabrać najpotrzebniejszy dobytek.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
Sprawdził miasto.

Wampir
Czekał na nich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zebrali się, jedni szybciej, inni dłużej, acz wszyscy w ciągu kwadransa.

Całkiem duże jak na standardy Plugawych Ziem, otoczone linią murów, wież, bram i umocnień na około pół kilometra przed samym miastem. Również miasto posiadało grube mury i smukłe wieże z piaskowca, zaś po nich kręcili się kusznicy, łucznicy i żołnierze obsługujący balisty oraz skorpiony.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir
‐Za mną.
Ruszył w stronę, z której przybył.

Rycerz
Gwizdnął. Zanucił coś z radości.
‐Będzie, będzue zabawa, będzie się działo…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szykuje się długa droga, bez pewności, czy wszyscy więźniowie przeżyją.

‐ Kiedy atakujemy, konserwo? ‐ spytał koczownik.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir
Aj tam, nic nie szkodzi. To tylko ludzie.

Rycerz
‐Pytaj się dowódcy, ja jestem zwiadowcą. Nie rozpoznałeś oznaczeń kolorystycznych na pancerzu?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skoro tak, to maszerujecie.
//Dać Ci tego NPC, czy nie dawać: Oto jest pytanie.//

‐ Pewnie, że nie? Na kogo ja wyglądam? Na pie**olonego generała? Jestem prostym facetem z pustyni.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir
Marsz nie był konieczny, gdyż nie zamierzał ich przemęczać. Po prostu wędrowi.
///Nigdy więcej nie dam się nabrać na posty :Masz arty, zobacz czy możesz stworzyć z nich NPC.

Rycerz
‐Ma się rozumieć oficerze.
Wrócił do swoich, przy okazji oddając lunetę facetowi.
‐To ja ruszam powiadomić dowódzę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
//Czyli NPC.//
No i idziecie.

Skinął głową i odszedł ze swoimi, aby zapewne zrobić to samo.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Vader
Wampir
///Ty tylko niewinnych ludzi stresujesz.

Rycerz
Ruszył z powrotem na gadzie do swoich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie zmienili swojej pozycji, więc znalazłeś ich i wypada zdać teraz raport.

//To co, znasz Magię Wody lub Ognia? :V//
Nagle poczułeś się dziwnie… Czułeś się obserwowany, a do tego drobinki piasku zaczęły latać w jedną i drugą stronę, choć nie było nawet najmniejsze wiaterku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
‐Klasyka. Miasto całkiem duże jak na standardy Plugawych Ziem, otoczone linią murów, wież, bram i umocnień na około pół kilometra przed samym miastem. Posiadała grube mury i smukłe wieże z piaskowca, zaś po nich kręcili się kusznicy, łucznicy i żołnierze obsługujący balisty oraz skorpiony. To jak, atakujemy?

Wampir
‐Ruszajcie przodem.
Następnie, kiedy ci się oddalili odpowiedział głosem, który starał się być jak najspokojniejszy.
‐Jeżeli szukasz, lub szukacie swojego celu, to oto jestem i tutaj stoję.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Vader, ale to kopiuj‐wklej mnie zabolało.//
‐ Działamy według planu.

‐ Jeśli wypuścisz tych ludzi, odejdziesz żywy. ‐ odparł inny głos.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
//Wybacz. Nie zawsze mam ochotę na pisanie.
‐Ten, będę w drugiej linii.

Wampir
‐Wbrew pozorom oba wybory mogą zakończyć się tak samo. Pytanie, z kim mam przyjemność prowadzić negocjacje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twój mistrz zebrał Was wszystkich wokół siebie, a później zaczął rysować sztyletem na piasku, zapewne Wasz plan działania.

‐ Zwę się Pustynnym Aniołem, Ty zaś powinieneś odstąpić, wampirzy pomiocie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
Obserwował i starał się powstrzymać pokusę nad zniszczeniem planu stopą.

Wampir
‐To czyny miały określać, kim jesteśmy. Rasa miała być tylko elementem. Obaj o tym wiemy, prawda? Wypuszczę ich, lecz gdzie wrócą? I gdzie uciekną, gdy zjawią się silniejsi?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wtedy on zrobiłby z Tobą to samo. No, mniej więcej. W końcu odsunął się, abyście mogli podziwiać jego dzieło.

‐ Będą pod moją opieką, dopóki nie wrócą do siebie.