Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ To znaczy?
Szakal:
Twoje referencje były najwidoczniej obcujące, bo Goblin pokiwał głową kilka razy. Gdy swoje wersje przedstawili Twoi kompani, uśmiechnął się szeroko.
‐ Witam w Hordzie. ‐ powiedział, a eskortujący Was dotąd Orkowie zaczęli Wam gratulować, klepać po plecach i w inny sposób wyrażać zadowolenie z bycia od tej porty braćmi oręża.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Aktualnie żyje, lecz nie tak, jak chciał.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Taaak! ‐ krzyknął uradowany ‐ Są jakieś rozkazy czy narazie wolne? ‐ zapytał tego goblina

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szakal:
‐ Zostańcie w pobliżu i nie sprawiajcie kłopotów innym, niedługo przyślę do Was jakiegoś oficera z Waszego nowego oddziału. ‐ odparł i zniknął, a i Orkowie powoli się rozeszli.
Vader:
‐ To znaczy?

[Kubeł1001]

PanSzakal

Skinął głową i czekał.
‐ Jak myślicie, kim będzie ten oficer? ‐ zapytał swych towarzyszy

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Samotna głowa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ Ale… Jak?
Szakal:
‐ Orkiem. ‐ zawyrokował Gnoll i wszyscy go poprali, a w sumie nie było innej opcji, bo z Goblinów, Orkologów i Hobgoblinów raczej nie robili tu oficerów, tak jak z Centaurów, chyba że pośród swoich.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Otóż, po tysiącach eksperymentów na królikach stworzył miksturę, która dawała nieśmiertelność. Problem z tym, że był ścigany przez Paladynów, którzy go koniec końców dorwali. Jednakżenie mogąc go zabić jeden z nich postanowił, że skróci go o głowę. Jakże wielkie było ich zdziwienie, gdy głowa jeszcze opluła Paladyna i zaczęła cisnąć im po matkach! Przetransportowali głowę ze sobą, którą traktowali jako trofeum. Do czasu.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Czyli się zgadzamy. ‐ powiedział i czekał dalej

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ Do czasu czego?
Szakal:
Nie czekaliście długo, bo już po chwili Waszym oczom ukazał się Ork pozbawiony pancerza, ale za to ze wspaniałym mieczem dwuręcznym na plecach, dodatkowo obwieszony ozdobami w rodzaju trofeów pozbawionych wrogów, takich jak zęby, uszy, nosy, skalpy, palce, czaszki, kości i tak dalej.
‐ Drolg. ‐ przedstawił się krótko, mierząc każdego wzrokiem. ‐ A Wy?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Urulg ‐ przedstawił się podając mu rękę

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Zajumali głowę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ I co później? Co z nią zrobili?
Szakal:
Gdy formalności z resztą zostały załatwione, a Ork poznał też Wasze predyspozycje, dostaliście swój pierwszy w Hordzie rozkaz: “Za mną, świeże mięsko, koledzy już czekają!”

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Istnieje do dzisiaj. Taki żywy artefakt, bo i ta głowa to dość mądry koleś.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Więc poszedł za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szakal:
Jak mogłeś przewidywać, trafiłeś do reszty oddziału, w skład którego wchodzili sami Orkowie, a przynajmniej do chwili obecnej, bo gdy dowódca przedstawił Was wszystkim innym zielonym i odszedł, każąc się zapoznać, staliście się jego częścią.
Vader:
‐ Gdzie jest? I w czym doradza?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wybacz, ściśle tajne.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Więc zapoznawał się z nimi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Pokiwał ze smutkiem głową i powiedział po chwili:
‐ Tutaj musimy się już pożegnać. ‐ rzeczywiście, było to niemalże to samo miejsce, w którym spotkaliście się po raz pierwszy.
Szakal:
//Z uczuciem, Szakal, z uczuciem.//
Orkowie jak to Orkowie, banda do spraw wpieolu, których cieszyła chyba najbardziej twoja obecność, reszty już mniej, w końcu byłeś poniekąd swojakiem, bo z nimi spokrewniony, a i fakt, że potrafiłeś dobrze przypieolić na polu bitwy również miał na to wpływ.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐No, do miłego.
Ruszył dalej do Zamku.