Twierdza Inkwizycji Światła

[Kubeł1001]

Vader0PL

Nie mógł mówić, to taki mały problem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie tylko to, gdyż drzwi do jego celi otworzyły się, tym razem na oścież, i stanął w nich mężczyzna odziany w białą szatę z kapturem, choć pod jej fałdami odznaczały się elementy pancerza. Po chwili machnął ręką, a Twoje łańcuchy zsunęły się na ziemię.
‐ Idziemy. ‐ powiedział krótko, odstępując kilka kroków, żebyś mógł wyjść.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Odczekał chwilę analizując sytuacje, a następnie oparł się o ścianę i z jej pomocą wstał. Później ruszył posłusznie, wychodząc z celi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mężczyzna wskazał Ci ruchem głowy kierunek, w którym miałeś iść. Co ciekawe, nie widziałeś, aby poza nim byli tu inni strażnicy lub im podobni, ale, z drugiej strony, on chyba by wystarczył, prawda?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył tam.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po krótkiej podróży trafiłeś do dość skromnie umeblowanej izby, bo składało się na takowe jedynie dwa krzesła oraz dzielący je stół. Było tu tak samo wilgotno jak wszędzie indziej, ale chociaż nie było ciemno, pochodnie na ścianach dawały tyle światła, żeby utrzymać jego odpowiedni poziom i nie oślepiać tych, którzy nie mieli z nim kontaktu od dłuższego czasu.
Mężczyzna wskazał Ci na jedno z krzeseł, sam zajął drugie, naprzeciwko.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zasiadł za drugim. Jeżeli to ma być rozmowa, to będzie wciągająca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak rozumiem, nie należysz do wyjątków, i będziesz milczeć jak grób, a żadne obietnice lub groźby nie przekonają Cię do zmiany decyzji, prawda?

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Dyniarz rzuca zauroczenie. Nie jest to zbyt efektywne. ///
Na chwilę uniósł barki do góry, a nastepnie je opuścił. Jedyny środek komunikacyjny, jaki był mu dostępny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Relacje Paladyna i innych mieszkańców Gilgasz są dość skromne, wiemy wiele o Twoich zdolnościach, ale niewiele o tym, kim jesteś. Zechcesz uchylić rąbka tajemnicy?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Spojrzał się w lewo (lub, jak kto woli: Odwrócił dynię w lewo), wpatrywał się tam chwilę, a następnie odpowiednio się poruszył, by wykonać kiwnięcie głową.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Inkwizytor złożył dłonie w piramidkę, rozsiadł wygodniej na krześle, i czekał, aż zaczniesz opowieść, skoro się zgodziłeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zastanawiał się, jak ten imbecyl opanował Magię Światła, skoro wymagał od niemej istoty opowieści.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Znajomość Magii Światła nie miała nic do tego, skoro nie brał Cię za niemowę, ale kogoś opornego, który nie chce iść na współpracę, a więc i mówić.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Spróbował bardziej ruszyć rękoma, a przynajmniej na tyle, na ile pozwalały łańcuchy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie mogłeś zrobić wiele, ale coś tam poruszyłeś, wzbudzając niewielką, choć zawsze, uwagę Inkwizytora.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Przestał, bo to mu akurat nie ułatwi sprawy. Zwłaszcza, że ten karakan nie ogarnie, że nie może mówić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Faktycznie, nie wyglądał, jakby się tego domyślał i czekał dalej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ponownie ruszył łańcuchami. Jeżeli ich nie zdejmie, lub ich nie rozluźni, to nici z rozmowy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie ma na to szans, zbyt wielkie ryzyko.
‐ Jeszcze chwila i wrócisz do celi… Ostatnia szansa.