Karczma "Pod Jajami Wroga"

[Kubeł1001]

Attero

‐ Prawda. ‐ wzięła od niego instrument i znowu położyła na kolanach. Teraz gra weselszą, taneczną melodię. Sama się uśmiecha i nuci w rytm oraz porusza ustami, jakby śpiewając tekst piosenki. W końcu przełamuje bezdźwięczne ruszanie ustami i śpiewa tekst, dość głośno i żywo.
‐ *Ja astua kuin yli kukkasten,
yli päivien kulkuriöiden.
Kun piikaani pihalla katselen,
renkinä ovia availen.

Onko piikanen milloinkaan katsonut
tätä koreaa henkselipoikaa?
Joka kesteissä pelimannin palkitsee:
”yli yön, yli työn yhä soikaa!”*

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Piękna pieśń. ‐ Powiedział zupełnie oczarowany talentem dziewczyny. ‐ Szkoda tylko że nie znam języka… o czym ona opowiada?

[Kubeł1001]

Attero

‐ Jeśli mogę być szczera, też nie znam tłumaczenia. Dowiedziałam się, że to piosenka miłosna jakiegoś chłopca ze wsi do dziewczyny. ‐ nie przerywa grania, tym razem sama melodia.
‐ Kiedyś załapałam się na transport z jakąś kapelą, teraz nazwy sobie nie przypomnę, i od nich nauczyłam się tej piosenki. Śmieszni ludzie… Znaczy prawie ludzie. Pierwszy raz widziałam tak skocznego elfa. W dodatku mogącego wypić całkiem sporo jak na tę rasę. ‐ uśmiecha się szeroko patrząc w struny, najwyraźniej przyszły bardzo miłe wspnienia.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Musiałaś zwiedzić kawałek świata, prawda? ‐ Uśmiechnął się delikatnie. ‐ Podróżowanie z bandą grajków daje okazje do zobaczenia kilku ciekawych rzeczy. Masz jakieś ciekawe wspomnienia?

[Kubeł1001]

Attero

Odrywa się od gry i przeciąga.
‐ Mam jedną ciekawą historię, akurat z tą bandą. Mieliśmy grać w jakiejś karczmie, a kilka dni później na zamku szlachcica tamtejszych ziem. O ile się nie mylę to było całkiem niedaleko od Gilgasz… Ale wracając. Występ w karczmie się podobał, więc nie dość, że dostaliśmy sowite wynagrodzenie, to jeszcze napiwki od klientów, żeby grać bis. A resztę byłam zbyt pijana, żeby pamiętać. ‐ uśmiecha się chichocze pod nosem.
‐ Ci panowie to były całkiem przyjemne wariaty.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Ty upita? ‐ Prychnął z rozbawienia. ‐ Wybacz, ale ani trochę nie wyglądasz na imprezowiczkę. A poznałem ich wiele, oj wiele!

[Kubeł1001]

Attero

‐ Wygląd może być mylący, a i upiłam się tylko raz w życiu, akurat po tym występie. ‐ patrzy się uśmiechnięta na niego.
‐ Cóż, inni ludzie też reagują jak ty, kiedy wychodzi mi ścięcie drzewa szybkim wiatrem albo próżnia.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Na maga zdolnego dokonać czegoś w tym stylu akurat wyglądasz. Spotkałem kilku w swoim życiu więc potrafię ich rozpoznawać. Ty od samego początku wydawałaś się… wyjątkowa.

[Kubeł1001]

Attero

Speszyła się i zarumieniła aż po uszy.
‐ Mówisz tak dlatego, że wdarłam Ci się do głowy? ‐ mówi cicho i chowa pół twarzy w dłonie. Znowu w głowie jest kłębek różnych i kompletnie skrajnych myśli.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Wdarłaś mi się do głowy na długo zanim weszłaś do mojego umysłu. ‐ Uśmiechnął się ciepło i delikatnie położył swoją dłoń na jej dłoni.

[Kubeł1001]

Attero

Maksymalnie się speszyła i odsunęła od niego trochę.
‐ Dziękuję… ‐ rozgląda się trochę nerwowo.
‐ Potrafisz prawić komplementy.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Wszyscy mamy jakieś zalety. Ty, na ten przykład, jest niesamowicie piękna. A ja potrafie to piękno dostrzec.
Nie przysunął się bardziej, by nie płoszyć niepotrzennie dziewczyny. Zamiast tego uśmiechał się zalotnie i spoglądał jej w oczy.

[Kubeł1001]

Attero

‐ To miłe. ‐ co tu dużo mówić, na twarzy wygląda jak pomidorek, mimo to odwzajemnia lekko uśmiech.
‐ Potrafisz czarować słowem Savo.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ To moja praca, hobby i styl życia. ‐ Przysunął się nieco bliżej dziewczyny, ale nie za blisko.
‐ Wyglądasz uroczo kiedy się czerwienisz.

[Kubeł1001]

Attero

Jak na złość (a może nie) czerwieni się jeszcze bardziej i odwraca wzrok gdzieś na bok chowając twarz w rękaw. Ekstremalnie speszona, aż mowę jej odebrało.

[Kubeł1001]

gulasz88

Zachichotał szczerze, ale nie szyderczo. Przysunął się nieco bliżej i delikatnie objął dziewczynę w talii.
‐ Poważnie, nigdy nie spotkałem bardziej uroczej dziewczyny.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Tylko tak mówisz… ‐ odpowiada mu cicho. ale i nie protestuje gdy ją obejmuje. Twarz dalej jest ukryta za rękawem, tylko teraz nieco mniej.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Jak śmiałbym cię tak bezczelnie okłamywać. ‐ Przysunął swoją głowę bliżej jej, by móc spojrzeć jej w oczy.

[Kubeł1001]

Attero

Ruby oczy ma ładne, jasnoniebieskie jak Nordowie, mimo że nie jest stamtąd. Patrzy na niego, na raz i przestraszona, zaciekawiona i speszona.

[Kubeł1001]

gulasz88

Jego oczy natomiast były czerwone, mocno czerwone. Jak rubiny albo wytrawne wino; pamiątka po “skaveńskim” przodku. Spoglądały prosto w nią, wykrzywione w zawiadackim spojrzeniu. Jednak nie było w nich nic złego, tylko ciepło i czyste zauroczenie.